Pff, wat een dag zeg! Ons baasje lacht ons uit als we het zeggen, maar we zeggen het toch:"Wat waait het hard vandaag!" (Hij komt 'van de kust' dus kan tegen harde wind. Nou, wij niet; we weten niet eens wat de kust is.)
Door de harde wind hebben we bijna de hele dag in ons hok gezeten. Want het is niet fijn als de wind je haren de verkeerde kant op blaast (vooral bij Maximiliaan, die heeft lange, losse haren) en als je door de fluitende wind in je oren niet kan horen of er gevaar dreigt. En met zulke lange oren als wij hebben, fluit het heel hard hoor.
Voor ons eten moeten we wel naar buiten. Via de kortste weg dus vandaag. Hok uit, tunnel in en eten. Gelukkig staat het eten in een beschut hoekje van de ren. Heeft de baas vooral voor zichzelf gedaan denken we. Lekker droog staan met de bakjes vullen. Maar wij vinden het ook super! Staan we ook lekker droog en uit de wind met eten en drinken. Eet smakelijk en: waai niet weg!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten