"Omdat mijn buikje steeds iets dikker is geworden, moest ik vandaag naar de dierenarts. Mijn baasje begon nog met 'lieve Isabel' en toen wist ik al genoeg. En ja hoor: het vreselijke mandje kwam er aan en ik werd zomaar uit mijn ren getild.
Op naar de dierenarts. De laatste keer heeft hij mijn buik gehecht, dus eigenlijk wil ik niet dat hij aan mij komt en al helemaal niet aan mijn buik! Maar ja, het baasje vond het toch nodig om zich zorgen om mij te maken.
De dierenarts vond mij wel heel stoer, maar ik vond hem helemaal niet lief! Hij ging in mijn buik knijpen en goed voelen wat er zoal te voelen viel. Ik vond dat niet fijn. En het deed ook echt pijn hoor. Zeker in de buurt van mijn blaas.
Mijn baasje moet morgen weer urine van mij naar de dierenarts brengen, zodat hij kan kijken of ik wel goed gezond ben in mijn buik. Ik vind van wel hoor!!!
Gelukkig zit ik nu weer in mijn eigen hok en ren. Pfff, en maar uitkijken dat ik niet weer wordt opgepakt. Ik kreeg nog wel een gezond snoepje omdat ik het zo goed had gedaan. Ik weet niet wat ik heb gedaan, maar het baasje was tevreden, dus dan eet ik het snoepje met heel veel smaak op.
Wally was ook mee trouwens. Hij hoefde niet per sé, maar omdat ik moest kon hij meteen mee voor controle.
Ik heb begrepen dat hij er goed uit ziet, dat zijn buik wel goed voelt en dat het goed gaat met zijn tandjes. Ze groeien lekker. Wally had wel weer erge traanoogjes, dus daarvoor moet hij weer een tijdje oogdruppels of oogzalf. Net wat het baasje nog thuis had. Zielig voor Wally hè? Lijkt mij helemaal niets, zalf in de oogjes. Dan zie je toch niets meer??? Dat kan niet goed zijn!
Wally: het telefoonnummer is 144 van red een dier. Als je wilt bellen weet je dat!
Ik ga weer verder genieten in mijn eigen hok en ren en zorg dat ik niet weer word opgepakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten