Vandaag moest ik weer naar de dierenarts (brrrr.....). Mijn baasjes vonden dat ik weer wat terugviel. Ik vind dat niet; ik eet de laatste dagen heel goed mijn brokjes op en veel hooi. Ik heb alleen maar buikpijn, verder niet.
Maar om die buikpijn moest ik dus naar de dierenarts. En dan weet hij dat ik buikpijn heb, en dan gaat hij me nog meer pijn doen! Hij kneep mij alweer in mijn buik. Dat is niet fijn hoor als je buikpijn hebt.
En heel gemeen. Hij weet toch al dat dat pijn doet.
Ik kreeg van mijn baasje wel lekker twee snoepjes toen we weer thuis waren. Dat mocht ook wel (ik vond eigenlijk dat ik er wel meer had mogen krijgen) want we zijn weer heel erg lang weggeweest.
En dan heeft het baasje ook nog afgesproken dat ze morgen gaat bellen als het niet veel beterder gaat met mij. Want dan moet ik vrijdag terugkomen. En blijven. En en en ... ik kom er niet meer uit. En dan word ik geopereerd. Dat is helemaal niet fijn! Nog veel meer niet fijn dan al dat geknijp in mijn buik.
En dan gaan de dierenarts en zijn assistente wel heel goed voor mij zorgen, maar dat hoeft niet hoor! Ik heb alleen maar buikpijn en dat gaat zo ook wel over! Dus heel lief dat jullie mij willen opereren, maar het hoeft echt niet.
Mijn baasjes vinden het wel nodig. Wat heb ik nou aan zulke baasjes? Ze moeten mij toch steunen en helpen? En doen wat goed is voor mij? Dat is mij lekker met rust laten. Dan gaat het vast wel over.
Of doen ze toch wèl wat goed is voor mij? En helpen ze mij door naar de dierenarts te gaan? Ik weet het niet.
Ik doe maar wat de baasjes willen. En als dat opereren is, dan moet dat maar. Dan ga ik goed mijn best doen en duidelijk laten zien dat het niet nodig was. (Hoop ik!)
Nu eerst even bijkomen van dit uitstapje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten