Al een hele tijd zitten er twee konijnen in een hok met twee (ja, echt twee!) rennen naast ons onderkomen.
Die twee (ze schijnen Einstein en Jitske te heten) komen af en toe wel heel erg dichtbij! Dan gaan ze in hun tweede ren en dan staan ze met die ren tegen die van mij, eh ons, aan. De baas zegt dat dat is zodat we elkaar kunnen leren kennen. Beetje snuffelen en gedachten uitwisselen zo door het gaas. Want dan kunnen ze later een keer bij ons in onze ren komen wonen. Nou, ik dacht het niet hè?!
In mijn koni(j)nkrijk is geen plaats voor meer konijnen. Hmmm, tenzij het goede onderdanen zijn. Want ik, Maximiliaan, koning van deze ren en clan, wil er alleen maar ónderdanen bij, geen medeheersers en zeker geen overheersers!
En iedere keer als die twee bij het gaas komen en ik er ook bij ben, word ik heel chagrijnig. Kan ik niets aan doen; gebeurt gewoon. Dan dagen ze mij uit. De baas zegt dat ik dan mijn zwakte toon en dat dat niet handig is. Ik snap daar niet zoveel van, dus doe daar maar niets op uit.
Die twee - Einstein en Jitske - trekken zich van mij dus niets aan hè? En daar kan ik niet tegen. Dan moet ik echt laten zien dat ik dus de baas ben hier. Dan ga ik op Britt jagen (want zij denkt dat zij de baas is ... dommie) en dan rennen we heel veel heel erg snelle rondjes door de ren.
Britt speelt dan wel vals, want zij gaat ook onder het hok door. En ik kan dat niet, want ik ben daar te groot voor. Dus Britt speelt helemaal niet eerlijk. Daardoor ga ik nog harder op haar jagen, lekker puh.
De rest van het stel blijft erg rustig. Komt vast door mij. Ik ben de baas. En dat blijf ik ook. Wie er ook bij in de ren gaat komen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten