Bij de dierenarts krijgen we vooral prikken. Meestal houdt ons baasje ons dan vast en pakt de dierenarts ons vel om er hup een prik in te drukken. Wij konijnen hebben heel taai vel, dus dat moet met gepast geweld.
En als we daar iets in ons bekje krijgen, mogen we òf op de tafel blijven staan òf op de arm van de dierenarts zitten. (Vinden we ook niet allemaal leuk hoor.)
Thuis gaat het anders. Daar krijgen we natuurlijk geen prikken, maar wel medicijnen of dwangvoer in onze bekjes. Of zoals Wally druppels of zalfjes in de ogen.
Op een foto van Wally is goed te zien hoe ze dat hier doen met ons. Kan alleen als de baasjes er allebei zijn trouwens, dus we hopen altijd dat er eentje niet is.
Wally in de theekdoek voor medicijnen
Zielig hè? Maar wel handig zeggen de baasjes. Wat er gebeurt:
We worden op een passende theedoek gezet. Niet passend of de kleur wel bij ons past, maar of we er in passen. De theedoek voor Wally is veel kleiner dan die voor Napoleon. En Maximiliaan en Jitske moeten zelfs in een douchehanddoek! Ja, wij konijnen hebben onze eigen uitzet.
Dus:
Stap 1: alles klaarleggen: medicijnen, theedoek
Stap 2: konijn vangen (kost soms wat moeite hihihi, lekker puh!)
Stap 3: konijn op theedoek
Stap 4: eerst de theedoek onder de kin langs op de rug vouwen met twee hoeken
Stap 5: andere hoeken bij de eerste hoeken pakken op de rug
Stap 6: nog een keer alles opnieuw omdat wij er een pootje of twee hebben weten uit te wurmen
Stap 7: het ene baasje tilt ons aan de puntenknoop op en houdt de andere hand onder ons
Stap 8: andere baasje - dat medicijnen gaat geven - houdt ons tegen zich aan met een arm om ons heen
Stap 9: konijn probeert baasje dat medicijnen gaat geven in de hand te bijten
Stap 10: medicijnenbaasje duwt spuit in ons bekje
Stap 11: wij gaan in de tegenaanval
Stap 12: baasje gaat gewoon door met medicijnen geven (tsk)
Stap 13: baasje dat de theedoek vasthoudt zet ons weer neer op tafel en bevrijdt ons
Stap 14: op de arm bij theedoekbaasje weer naar ons eigen woonplekje
Stap 15: een snoepje als troost
Als de baasjes niet samen zijn, dan pakt het theedoekbaasje ons eerst in op tafel. Dan mogen we wel op de tafel blijven, maar zitten ingepakt in de theedoek. Het baasje slaat dan een arm om ons heen en wordt dan medicijnenbaasje. Want dan komt er weer een spuit in onze bekjes, proberen wij weer aan te vallen, moeten we weer opnieuw in de theedoek worden ingepakt, krijgen alsnog de medicijnen binnen, enzovoort.
Het lijkt wel of de baasjes altijd winnen met de medicijnen. Tijd voor overleg!
Wally wordt voor de oogdruppels en het oogzalfje gelukkig niet ingepakt. Dat lukt zo wel, als hij maar stil staat. Goed van hem hè! We zijn trots op je Wally!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten