We hebben ons baasje drie keer laten mailen naar Google omdat onze weblog zomaar niet meer te lezen was. En eindelijk kreeg ze vandaag bericht dat het een fout van Google was en sorry voor het ongemak.
Ons baasje vond het erg dat al ons geschrijf zomaar weg was, maar ze vond het niet zo heel erg dat ze deze week geen berichten van ons kon plaatsen: ze kon namelijk niet goed typen. Een zere hand. Is ze zelfs mee naar de dokter geweest. Weet ze zelf ook eens hoe dat is. Iemand die je pijn doet terwijl je au zegt. En dan je vieze pijnstillers moeten doorslikken. We zijn wel blij dat het veeeeel beterder gaat. Kan ze ons weer beter aaien :-).
We hebben over de afgelopen tijd best wat te vertellen. Napoleon kan melden dat hij weer helemaal op de poot is. Hij heeft tot dinsdagmiddag gewacht met eten, zodat hij wel lekker kon afvallen (of zoiets; hij kon het ons niet zo goed uitleggen waarom hij niet at), maar zodat hij niet naar de dierenarts (brrr) hoefde op woensdag. Toch wel slim hè die Napoleon van ons.
Wally is wel heel zielig hoor. Gaat hij voor controle van zijn oog naar de dierenarts (brrr), gaat het daar goed mee, dus dat is mooi. Maar nog even gebit controleren en die arme ziel zat vrijdag weer in de tandartsstoel van de dierenarts (en je weet wat we vinden van dierenartsen: brrrrrr).
Haakje te zien, maar onder narcose - als het pas goed te bekijken is - blijkt het een kleine ramp achter in zijn bekje. We gunnen hem een kunstgebit, want dit gaat niet de goede kant op voor onze kleine held.
Wally krijgt nu nog pijnstillers en dwangvoer. En omdat ons baasje met de zere hand nu niet goed kan dwangvoeren, doet het andere baasje het. Hij en Wally kunnen het gelukkig heel goed met elkaar vinden.
We hopen voor Wally dat hij vanavond weer lekker zelf gaat eten, zonder pijn. We weten dat hij honger heeft, want het dwangvoer gaat er goed in. Maar zelf eten is veel fijner. Dus van ons alle negen: heel veel beterschap gewenst Wally en snel weer lekker gaan eten!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten