Wij krijgen allemaal iedere avond een paar snoepjes. Nou ja, wij vinden het wel snoepjes, maar ze zijn heel gezond en sommige mensen vinden dat dan weer geen snoepjes. Er zit niet eens suiker in. Maar wij zijn er iedere avond heel blij mee.
Hoe gaat dat dan? Wij wachten en wachten en wachten maar. Maar omdat we niet kunnen klokkijken, weten we niet hoe lang we zitten te wachten. En dan .... oeioeioei! Dan gaat de deur open en horen we de snoepjes aankomen. Gek hè? Maar het baasje dat de snoepjes brengt, schudt altijd met het doosje. Dan weten wij dat we eindelijk snoepjes krijgen. Jippie! Eerst zijn Einstein en Jitske aan de beurt. Tjonge jonge, dat duurt lang! Vinden wij in de grote ren. We horen ze knabbelen en we ruiken die heerlijke snoepjes, maar moeten op onze beurt wachten.
We verdringen ons voor het gaas en dan ein-de-lijk draait ons baasje zich om naar ons. Wij staan al op onze tenen tegen het gaas op. En dan komen de snoepjes. Eerst iedereen eentje. Nou, we proberen heus wel die van een ander af te pakken. Want als dat gebeurt vindt ons baasje dat zielig voor ons 'slachtoffer' en die krijgt dan een extra snoepje. Dat we ook weer proberen af te pakken, zodat er nog meer extra snoepjes komen. Slim hè?
Maar ons baasje zegt altijd aan het eind: nou is het genoeg, want jullie hebben allemaal twee snoepjes gehad. Kunnen baasjes zo goed tellen en opletten? Moeten we nog eens over praten hoe we dat spelletje beter kunnen spelen. Iemand een idee??
Ons baasje zegt altijd dat we 's avonds snoepjes krijgen omdat we nog gezond zijn zolang we graag snoepjes komen halen bij het gaas. Is misschien slim, maar wij vinden de snoepjes vooral heel erg lekker!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten