Dat was me de week wel hoor. Mijn baasjes mij maar volstoppen met van dat waterige eten. Ze noemen het dwangvoer, nou dat had ik al verteld. Die grote spuit in mijn kleine bekje...
Maar gelukkig bedacht ik mij op tijd dat het goed is om zelf te eten. Dinsdagmiddag zo rond de lunch vond ik dat ik het wel weer eens zelf kon gaan proberen. Eten dus. Ik moest wel erg goed kauwen, maar eigenlijk was het eten wel heel erg lekker. En en en: ik hoef geen dwangvoer meer! En en en: ik hoef niet naar de tandarts vandaag! Ik ben zo blij. Ik ga er zo nog even een brokje extra op eten, want het voelt als een feestje.
Maar euh: baasje, waar blijft het ontbijt????
De knabbels! Napoleon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten