Gelukkig is gisteren weer voorbij! Zitten we met ons zessen lekker te slapen in de garage, komt ons baasje er aan, doet het dak van de ren, grijpt ons één voor één bij de kladden (waar die dan ook zitten) en zet ons in twee transportmandjes. We waren nog niet eens goed wakker!
In het ene mandje zaten Maximiliaan en Bianca verbaasd te kijken en in de andere - hele grote - mand zaten wij met ons vieren: de vier Hollanders uit de grote ren. ((Einstein is natuurlijk ook een Hollander, maar die zit nog niet bij ons in de ren.))
Hup de auto in (gelukkig wel voorin) en naar de dierenarts (brr). Hadden we het de dag er voor toch goed gehoord! Dat we naar de dierenarts moesten dus.
Gelukkig geen andere dieren in de wachtkamer. Wat dus betekende .... dat we allemaal één voor één op de weegschaal moesten. En de baas ging zelf weer niet hè. Maximiliaan is nu onze officiële dikkerd (moesten we zeggen van Napoleon). Die was toch aangekomen! Niet gewoon. (Hihihi, aldus Napoleon, die zelf iets is afgevallen.)
Toen één voor één op de behandeltafel. Maximiliaan mocht als eerste. En daarmee is hij ook het allereerste konijn in deze praktijk dat de nieuwe enting heeft gekregen.
Bianca was daarna aan de beurt. Gelukkig trapt de assistente (Kirsten in dit geval) niet in de aanblik van dat schattige witte pluizebolletje.Èn (en daar is ze heel trots op:) ze heeft de dierenarts in de vinger gebeten.
De rest van ons deed het iets dierenartsvriendelijker, hoewel wij de dierenarts echt niet leuk vinden. En de assistente nu ook niet! Ons zomaar vast te houden en de dierenarts te helpen...
Nadat we allemaal gecontroleerd en geprikt waren, mochten we eindelijk weer in de auto mee naar huis. We weten niet hoe we het aan de baasjes moeten uitleggen, maar voor de zoveelste keer: wij houden niet van avonturen! (En niet van dierenartsen.....)
Thuis vonden we onze draai al snel weer. Beetje eten en drinken, hooi happen, rondrennen en luieren. "Wat was er ook al weer gebeurd vandaag??"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten