Mijn hok is te klein, mijn ren is te klein, mijn speelgoed is te weinig... (en mijn eten ook ....), kortom: ik voel me helemaal super de laatste dagen! Ik ben lekker druk met mijn speeldingen. Gooien met mijn wortel (van maisblad), gooien met de bal met bel' die ik van Wally heb geleend en scheuren met de reclamefolders die ik in de ren heb liggen. Lekker versnipperen!
Ik voel me voor het eerst sinds heel lang weer echt goed. Zo goed dat ik af en toe gekke sprongetjes maak. Ik dacht dat ik daar eigenlijk te oud voor was, maar het gaat heel goed met de mini-binkies.
Ik spring vooral lekker gek als Wally uit zijn hok is en in de kamer mag rondlopen. Hij komt dan regelmatig bij mijn ren en hok kijken en snuffelen en ik geloof dat hij mij wel leuk vindt hihi. Ik vind hem ook heel leuk, maar dat houd ik nog een beetje voor mezelf.
Wally is dan aan de ene kant van de hekjes van mijn ren aan het binkies maken en ik aan de andere kant.
We mogen dus niet echt bij elkaar komen van de baasjes. Willen we allebei wel graag, maar als de baasjes het niet willen, gebeurt het dus niet.
Misschien weet ik wel waarom het zo is. Wally eet heel ander eten dan ik en dat is lastig. Wally moet eerst nog beter wennen aan het eten dat ik ook ga eten, zodat we niet elkaars eten opeten en dan buikpijn krijgen.
Da's best lastig hoor: we kunnen niet zomaar ander eten gaan eten. Dat moet beetje voor beetje. Want die buikjes van ons zijn heel gevoelig. Maar: ik weet ook dat Wally al aan het wennen is aan het 'nieuwe' eten, dus misschien is dat wel goed nieuws. Ik hoop het wel en Wally ook.
Want een konijn hoort niet in zijn of haar eentje te leven. We willen heel heel heel erg graag een maatje om voor te zorgen en die voor ons zorgt, en om bij te schuilen als het nodig is. Om mee te spelen en samen lekker te eten en knus te slapen.
Ik wacht wel af wat er gebeurt....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten