Eindelijk was het zover: vandaag mocht ik eventjes aan Wally snuffelen zónder tralies er tussen. En spannend dat ik het vond!
Wally liep al in de woonkamer en was al een paar keer tegen mijn ren aan komen liggen. Ook hadden we al elkaars neusjes gelikt en samen gerend.
En wat toen ineens heel gek was: er zat een gat in mijn ren! Dat is dus een deurtje, maar dat kan nooit open (zelfs niet als ik heel erg hard ga staan trekken en duwen...).
Nu deed de baas de deur zomaar open. Mijn groene konijn werd buiten de ren neergelegd (in de deuropening), zodat ik kon zien dat de deur open was. Ik vond het al tochten, dus ik wist het eigenlijk al, maar dat is toch ook wel duidelijk als er iets in de deuropening ligt.
Heel voorzichtig ben ik toen gaan kijken hoe dat zat met mijn konijn. Dat lag echt voor het grootste deel buiten mijn ren! Hmmmm, toch mijn hoofd maar eens door de deur steken. Dat kan!! Er zit echt niets meer dat mij tegenhoudt.
Twee pootjes naar buiten, even rondom me kijken en toch maar weer naar binnen. Ja, ik blijf een konijn hoor: ik wil wel zeker weten waar alles is en dat ik ook nog veilig terug kan.
Alles klopte gelukkig nog in mijn hok en ren, dus toen ben ik heel erg dapper door het deurtje naar buiten gegaan.... Ik heb heel stoer gedaan, maar mijn staartje verraadde mij: dat trilde de hele tijd.
Ik heb rustig de boel verkend hier: eerst de blauwe dekentjes die de baas speciaal voor mij op de gladde marmeren vloer had gelegd. (Was echt heel glad die vloer!) Toen vanaf de blauwe dekentjes op het grijze vloerkleed. En daarna ben ik zelfs nog een paar keer op de gladde vloer gaan lopen.
Al die tijd was Wally zelf aan het spelen en gaf mij helemaal geen aandacht. Tsk... rare man.
Uiteindelijk heeft de baas Wally zelfs nog onder de bank vandaan gelokt, want hij bleef wel erg lang weg. (Als Wally dat doet ligt 'ie lekker op een warm plekje op de vloer te slapen onder de bank.)
Eindelijk kwam Wally zo dichtbij dat ik echt aan hem kon snuffelen. Dat deed hij toen ook bij mij. En dat klopte niet... Ik wilde wel laten zien wie hier de baas is. (Dat ben ik natuurlijk.) Dus ik begon te knorren tegen Wally en hapte in zijn vacht (heeeeeel veeeeeel haren in mijn mond want Wally is heel erg in de rui.....) en heb Wally ook nog besprongen.
De baas vond het niet zo heel erg oké allemaal, vooral dat geknor van mij niet. (Kan ik echt heel goed!)
En ik moest Wally ook heel laten.... Ja natuurlijk, ik hoef toch geen kapot konijn??? Rare baas.
De baas heeft mij toen door de deur naar binnen gedirigeerd en de deur weer dicht gedaan.
Eigenlijk vond ik dat niet zo erg, want ik was al wel heel moe van mijn avonturen. Helemaal door de zithoek op inspectie, toen ook nog contact met Wally, pffff, veel spannende dingen voor zo'n klein konijn als ik!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten