Napoleon blijft kwakkelen; Wally heeft meer geluk

Zit ik verdorie sinds vanochtend in mijn eentje in een hok! En waarom? Omdat ik niet eet. Moet je me ook maar niet van die vieze medicijnen geven. Bah! Dat dwangvoer smaakt nog wel redelijk, maar waarom mag ik dat niet gewoon oplikken uit het bakje? Waarom moet ik daarvoor zo'n grote spuit in mijn kleine bekje krijgen? Ik probeer mijn lippen gewoon steeds stijf op elkaar te houden, maar ja, die grote handen van die grote bazen van mij winnen het nog steeds.
Ik ben deze week al drie keer bij de dierenarts geweest. Alsof dat een leuk uitstapje is... Geen idee, maar het lijkt wel of mijn baasjes denken dat ik dat leuk vind. Nee dus! Gisteravond was Wally de logé ook nog mee. We moesten allebei in een eigen mandje, dus veel hadden we niet aan elkaar. De dokter van gisteravond was wel lief hoor en ze wilde ook wel graag dat ze met ons zou kunnen praten. Nou, als we eens wat zeggen wordt er toch niet geluisterd. Ik knor en piep er op los als ze me medicijnen geven, maar luisteren: ho maar. Dan vergaat je het praten ook wel een keer.
Ik heb in ieder geval medicijn nummer drie erbij gekregen: pijnstillers. En als het niet beterder wordt moet ik maandag weer naar de dierenarts. Zucht .... laat mij toch lekker.
Ik heb vandaag wel een stukje tarweaar gegeten. En een paar sprietjes hooi. Dus dat is best iets!
 Maar nee; ze willen zich gewoon zorgen maken om me. (Vind ik eigenlijk best lief hoor, want misschien is het ook wel gek dat ik niet eet... heb ik nog niet over nagedacht....)

(Ik zit hier te wachten op mijn medicijnen en op het dwangvoer.... Ik kan die theedoek wel aan hoor! Lekker in happen zodat mijn baasjes me niet kunnen inpakken in de theekdoek...)
Wally heeft meer geluk dan ik. Kan hij zelf het beste vertellen denk ik. Wally?
Nou, ik moest dus gisteravond mee omdat de baasjes weer met Napoleon naar de dierenarts gingen. Kon ik ook wel even mee voor controle. Hadden we zomaar een mevrouw de dierenarts! Wel lief gelukkig. Hoewel... ze ging wel weer met zo'n stripje in mijn oog zitten vissen naar vloeistof die ze er eerst in had gespoten. Ja, je moet wat ondergaan als konijn.
En dan ging ze me ook nog steeds in de ogen schijnen met een fel lampje. Rechts, links, rechts, links. Ik raakte helemaal in de war. En zag ook maar steeds zo'n gekke vlek als ik ergens naar probeerde te kijken. Dat werd later wel weer beter. Kwam denk in door dat lampje.
Met mijn oog gaat het wat beter. Dat betekent vooral dat ik minder vaak oogdruppels krijg op een dag! Iedere keer als het baasje naar mijn kooi kwam, greep ze me er uit en kreeg ik weer druppels. Toch wel goed dat ze dat heeft gedaan, zegt de dierenarts. Die geloof ik dan maar.
Ze heeft ook nog naar mijn tandjes gekeken. Eentje groeit weer goed, maar nou hoorde ik dat als die tand nog wat groter is, de dierenarts die er uit gaat halen. En ik vond haar nog wel lief.... maar nu niet meer.... Ze zegt dat dat beter is. Hoe weet zij dat nou? Zij heeft haar tanden nog. Dat weet ik zeker, want toen die vlek voor mijn ogen weg was heb ik gauw gekeken.
Of zou dat voor konijnen anders zijn? Misschien groeien mensentanden niet zo goed als konijnentanden. Want die van ons groeien altijd maar door. Oh ja, dat was het probleem. Mijn tandjes groeien niet mooi recht maar met bochten. En dat is niet goed. Ik zal heel hard mijn best doen om mooie tandjes te krijgen. Maar ik geloof dat ze er toch maar uit moeten. En als er dan weer zo goed voor mij wordt gezorgd als de vorige keer, komt het vast helemaal goed met mij en dan kan ik een vriendinnetje krijgen!!! Jippie!!!