De beste ligplek bij warmte?

Heel vaak wanneer het warm is, ligt Maximiliaan in één van de twee toiletten. Beetje raar vinden we dat wel, maar we zeggen er maar niets van.
Maa nu het nog steeds zo warm is, dachten wij, Lodewijk en Napoleon ,dat we het ook maar eens moesten proberen. Kijken of het koel is in zo'n toilet. Zien of Maximiliaan gelijk heeft.
We vonden het nog wel een beetje warm. Of zou dat komen doordat we lekker dicht tegen elkaar lagen?

In de verkeerde rennen

Dat was toch wel erg raar gisteren. Eerst gingen Einstein en Jitske uit hun ren naar een rennetje op het gras en daarna moesten wij uit de grote ren in de ren van Einstein en Jitske. Terwijl zij er dus zelf niet in zaten. Da's toch gek?
En het werd nog gekker. Toen wij in de 'verkeerde' ren zaten, gingen de baasjes het dak van ónze ren afhalen. Het hele dak! Stel je nou toch voor dat het zou gaan regenen! Dan hadden we geen dak gehad. (Maar we zaten dan ook in een andere ren.)
Toen het dak er af was, ging de ene baas een heel erg lange ladder op - we konden de baas bijna niet meer zien zo hoog - en werden het raam en de dakrand boven onze ren geverfd. Dat vonden we wel erg spannend om te zien.

Later zijn we weer terugverhuisd naar onze eigen ren, maar eerst moest er nog een buurman komen helpen om het dak weer op de plaats te leggen. Zo kon de baas de schroefjes weer vastdraaien en nu kunnen wij weer droog zitten. Goed hè?

De baas is nu klaar met het schilderwerk, dus kunnen wij weer rustig gaan genieten van alles: van onze eigen ren, van onze eigen geur en van de rust!

Pfffff .... warm.....

Wie heeft dit idiote weer bedacht?? Nou?? Wij konijnen houden niet van warmte, zeker niet van hitte, en zijn het dan ook niet eens met deze temperaturen. We zijn allemaal sloom en hangerig en Newton heeft het bijltje er helemaal bij neergegooid.

We liggen het liefst in het hoekje onder het hok met z'n allen: beetje koelte.

En Newton voelt zich gevloerd. Maar hij ziet er wel erg schattig uit zo.... vandaar de close-up!

Pffffff, wat is het waaaaarm............

Gras en verf

Omdat de baas het huis aan het verven is, mogen wij op het gras spelen. Dat vinden wij helemaal te gek. We maken rare sprongen, rennen ons suf en eten natuurlijk ook van dat lekkere groene goedje. Want gras .... mjam, dat is misschien wel het allerallerlekkerste dat er is!
We helpen ook met tuinieren: Maximiliaan en Britt kunnen heel erg goed het mos uit het gras krabben. Knap hè? Mensen gebruiken daar rare harken of lawaaiige machines voor, maar zij doen het gewoon met de voorpootjes. De baasjes vinden dat soms wel een beetje vervelend. Ze moeten toch juist blij zijn met zulke goede hulp?

Die verf vinden we trouwens maar niets. Stinkt behoorlijk en we mogen niet overal komen waar we anders altijd wel kunnen lopen, rennen en liggen. Heel flauw. Als we wel weer bij het huis kunnen komen, zullen we eens goed gaan kijken en proeven wat er nou eigenlijk is gebeurd. Een hapje uit het raamkozijn maakt vast veel duidelijk.

Wat dat dat hekje hier??? (En wat een rommel in onze ren....)

P.S. een dikke meisjesmuis!

P.S. Onze tijdelijke medebewoner is een meisje!

Uitzwaaien

Nu hij (of zij?) zo groot is geworden dat hij op eigen pootjes kan staan, gaat onze tijdelijke gast 'Dikke Muis' vandaag verhuizen naar de speciale opvang. Hij kan daar leren hoe hij met andere konijnen kan samenleven en hoe hij kan overleven in het wild.
Na intensieve en liefdevolle verzorging van deze kleine en van zijn twee broertjes of zusjes (die het helaas niet hebben gered) door onze baasjes, is het tijd om afscheid te nemen.
Hopelijk komt hij ook ergens terecht waar hij lekker van alle tuinkruiden kan eten. Zijn favoriete tuinkruiden zijn: basilicum, tijm, citroenmelisse en salie en daarnaast lust hij ook graag peterselie, oregano en marjoraan. En natuurlijk gras, gras, gras! Wilgentakken, witlof, broccoli, een heel klein stukje brood en een beetje gemengd voer van Hope Farms gaan er ook goed in.
Dag kleintje, het ga je goed! Hopelijk ga je een goed leven tegemoet!

Het humeur van Maximiliaan

Zodat iedereen het even weet: ik heb geen grote oren! Ik ben niet chagrijnig en ja, ik slaap graag in het toilet (als het nog zo'n beetje schoon is). (Gelukkig plast er ook wel eens iemand naast, zodat ik rustig kan doorslapen. Of dat komt doordat ik niet wil dat er iemand in het toilet komt? Nee hoor, ik laat alleen maar weten dat ík er al in lig en dat er dus geen plaats meer is voor iemand anders.)

Ik hoor alles, dus ook als je mij uitlacht. Dat zou ik dus maar niet doen....

"Komt door het slechte weer hoor!"

De kano hadden we gelukkig niet nodig... zo veel regen is er niet gevallen hier. En dat is maar goed ook, want we hebben mooi geen kano gekregen!
We werden wel vervelend van de buien iedere keer. Dus besloten we gistermiddag maar om eens flink met elkaar te gaan knokken. Lodewijk, Newton en Napoleon of Britt gingen enorm te keer tegen elkaar. Tot in de buik trappen aan toe.
Ons baasje werd daarop heel erg boos op de drie vechtersbazen. Of ze niet goed bij hun hoofd waren om zo tegen elkaar te doen en om zo met elkaar om te gaan.
De baas heeft alle vechters goed gecontroleerd op verwondingen, want de plukken haar hingen er weer bij en vlogen in het rond.
Gelukkig had niemand iets opgelopen. Maximiliaan heeft het van een afstandje in het hok bekeken en Bianca heeft er waarschijnlijk niets van gemerkt, want zij zat diep te slapen in een hoekje van de ren.

Wij, Einstein en Jitske, hebben een nieuw spelletje bedacht doordat het slecht weer zou worden. De baas had de tuintafel, die in onze ren staat, met het blad iets over ons hok geschoven, zodat wij ook nog droog naar buiten zouden kunnen. Doordat het helemaal niet zo nat werd als de baasjes dachten, hebben we heel veel buiten gespeeld. En zo ontdekten we dat als we op het dak van ons hok springen (dat is niet zo hoog hoor), dan kunnen we ook zo op de tafel stappen en over de tafel lopen. Spannend!
We denken wel dat het van de baasjes niet mag, want vandaag staat de tafel weer op zijn plaats en dat is toch wat ver van ons hok om de sprong te wagen. Vandaag zitten we dus weer gewoon op de grond en af en toe onder de tafel als er een buitje valt.

"Mogen wij een kano?"

Niet dat het nou zo verschrikkelijk slecht weer was vandaag hier, alleen als het een keertje flink regent, dan loopt er een slootje voor ons hok in de grote ren. We kunnen er nu nog wel overheen springen, maar als morgen het weer echt zo slecht wordt als we van de baasjes hebben gehoord, wordt het slootje misschien wel een heel kanaal!
Dan hebben we wel een kano nodig om droog te blijven. Waarom geen hele boot, maar alleen maar een kano? Nou, het slootje is niet zo heel erg breed en de kano moet natuurlijk wel kunnen drijven en varen. Anders vinden we er ook niets aan.
Voorlopig springen we wel over het slootje als het een keer heel hard regent. En we kunnen ook altijd wachten tot de regen weer voorbij is, want ons slootje is dan ook bijna meteen weg.
Maar voor het geval het toch echt slecht wordt: een zes konijns kano alstublieft!

Wally weer eens bij de tandarts

Moest ik vandaag alweer bij de tandarts 'in de stoel'. Nou ja: ik weet niet hoe ik lag, maar ik hoop natuurlijk in een lekkere hangstoel.
Omdat ik de laatste tijd steeds weer last had van traanogen en ook nog eens steeds moeilijker ging eten, ben ik vorige week, gisteren en vandaag weer bij de dierenarts (brr...).
Gebit: rampzalig, maar: vandaag viel de schade mee. Waarom ik dan niet lekker en goed eet weten de baasjes niet en ikzelf eigenlijk ook niet.
Maar mijn gebit is weer bijgewerkt, ik lach weer met een tandpastalach en huilen kan ik ook weer als de beste: mijn traanbuisjes zijn ook doorgespoeld. Hopelijk helpt dat tegen al mijn tranen. Ik ben helemaal niet zo treurig hoor, maar de tranen komen vanzelf.
En als de tranen erg worden, dan krijg ik weer oogdruppels en oogzalf. En dat is niet zo heel fijn. Het helpt wel, maar het prikt ook.
Mijn baasjes zijn wel iedere keer heel erg trots op mij, omdat ik me heel rustig houd als ik weer eens druppels, zalf, medicijnen of dwangvoer krijg.
Dat dwangvoer ging er wel in bij mij de afgelopen dagen! Ik had eigenlijk best wel honger. Ik at alleen nog heel erg kleine dingen uit mijn voerbakje en dat vult niet voldoende.
Gelukkig is het dwangvoer heel erg lekker en hebben de baasjes ook genoeg geduld om het mij te geven.
Ik krijg nu nog pijnstillers, oogdruppels en iets tegen een beetje buikklachten en ik hoop dat ik dat allemaal weer gauw ben vergeten!

Koud!

Nou ja, dat was niet de bedoeling van ons verhaal over de warmte: het is nu gewoon koud. Brr. Oké, we stellen ons wel wat aan nu, maar we willen eigenlijk het zonnetje wel weer terug.
Gelukkig hebben we allemaal nog genoeg wintervacht over om niet te verkleumen, maar als die koude wind door onze haren waait, vinden wij het ook wel een beetje fris.

Als echte bikkels blijven we natuurlijk wel zo veel mogelijk buiten. Ook als het regent. Kunnen we best zeggen, want het heeft nog steeds niet echt geregend hier de laatste tijd. Dus verzopen konijnen zijn we al heel lang niet meer geweest.

Maar frisjes is het wel. Komt de zon weer gauw terug?

Warm!

Pff, wat was het de afgelopen dagen warm zeg! We zijn allemaal nog bezig om onze wintervachten af te gooien, maar hebben nog genoeg wintervacht over om het nog niet koud te krijgen als het 's nachts rond het vriespunt is en het water in onze waterbakjes begint te bevriezen.
Afgelopen dagen was het duidelijk niet rond het vriespunt. Dat weten we doordat het water helemaal niet aan het bevriezen was. Juist doordat het zo warm was hebben we allemaal zo veel gedronken dat de waterbakjes af en toe moesten worden bijgevuld.

                                                       Oh jongens, wat is het warm!


We vonden het niet heel vervelend hoor, dat rare warme weer, we werden er alleen zo sloom van. En wisten niet zo goed waar we moesten gaan liggen om af te koelen.
Met z'n allen tegen elkaar aan lag wel lekker, maar was ook wel erg warm. En de koele schaduwhoekjes buiten de hokken waren bezet.
O ja, daar lagen we natuurlijk zelf! Gelukkig hebben we genoeg schaduwplekken in de rennen. Helaas hebben we die vanaf vandaag niet meer nodig voorlopig. Dat zegt de baas tegen ons.
Als het water maar niet weer gaat bevriezen. Want daarvoor zijn we allemaal al te veel haren van onze wintervacht kwijt!

Wally weet de weg

Ik mag natuurlijk al een tijdje zomaar vrij rondlopen in de zithoek. Daar geniet ik iedere keer weer enorm van! Alleen was het steeds niet leuk als ik weer terug in mijn hok moest. Niet dat ik het heel erg vind om in mijn mooie hok te zitten. Maar wat ik wel erg vind is als de baasjes met gaan vangen en oppakken om mij weer in mijn te zetten.
Daar is nu sinds kort een heel erg goede oplossing voor en ik snap niet dat dat baasjes dat niet eerder hebben bedacht: ik heb een opstapje om zelf in mijn hok te komen. En natuurlijk is het ook een afstapje zodat ik er ook zelf uit kan komen. Heel erg handig! Als ik al een paar uur uit mijn hok ben dan ga ik er heel vaak al uit mijzelf weer in. Slaapt toch ook wel fijn hoor, in mijn eigen hok. (En de vloerverwarming in de kamer is niet aan, dus onder de bank is het niet extra lekker warm nu.)
En als mijn baasjes echt heel graag willen dat ik in mijn hok ga, dan hoeven ze me alleen nog maar een klein beetje de weg te wijzen, zodat ik snap wat ze willen en dan ga ik vaak ook wel zelf mijn hok in.
Goed hè? En wel zo prettig voor mij. (En: ik ben er nu ook nog vaker en langer uit!)