Er is niet veel aan hier in de woonkamer. Sinds Isabel er niet meer is vind ik het maar stil, ongezellig, saai en heb ik niemand meer om naar te kijken, mee te spelen en tegenaan te liggen.
De eerste dagen nadat Isabel er niet meer was, had ik ook minder zin in eten en was ik eigenlijk wel verdrietig. Ik speelde heel erg weinig en was ook niet meer echt nieuwsgierig naar wat er allemaal gebeurt hier in huis.
Maar nu weet ik bijna zeker dat Isabel niet meer terug komt en probeer ik maar weer zo gewoon mogelijk te doen. Sinds gisteren ben ik weer zo'n beetje blij als de baasjes in de woonkamer komen. Ik loop weer lekker in de weg als ze mijn voerbakje hebben gevuld en het bakje weer in mijn hok willen zetten. Ik ren weer rondjes om mijn grote knuffelkonijn dat bij mij in mijn hok woont en ik maak weer binkies als ik in de zithoek mag rondrennen.
Ik mis Isabel nog wel hoor. Ze was heel erg lief en heeft ook mijn neusje gelikt. Ze speelde samen met mij en we hebben ook samen een paar binkies gemaakt.
Als het wat warmer is buiten mag ik ook naar buiten in een nieuw hok. Dan kan ik weer naar andere konijnen kijken, ze ruiken en heel misschien wel met ze spelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten