Omdat ik het heel erg lekker vind om onder de bank te zitten en te slapen, noemen de baasjes mij wel eens Wally van onder de bank. Het klinkt niet zo heel erg vleiend, maar misschien is het toch wel lief bedoeld. Dat vind ik nog altijd moeilijk hoor: mensentaal. Dan zeggen ze dit en bedoelen ze dat. Of niet, dat weet ik dan dus niet.
Maar gelukkig mag ik heel vaak door de kamer lopen de laatste tijd. Alleen als de baasjes er niet zijn, mag ik er niet uit. Dat is best wel saai. Zeker nu ik steeds meer gewend raak aan het vrij rondlopen voelt mijn hok wel wat aan de kleine kant.
Maar ik klaag niet hoor! Ik vind nog steeds dat ik een fijn hok heb met de twee verdiepingen en mijn speelgoed, maar er gaat natuurlijk weinig boven een hele zithoek om doorheen te rennen en een driezitsbank om onder te zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten