Vieze medicijnen

Omdat ik, Maximiliaan, nog niet helemaal beter ben van mijn blindedarmverstopping, krijg ik nog steeds medicijnen. En ik kan niet wachten tot het niet meer hoeft! Blèh, bah, wat vies!!!
Inmiddels vertrouw ik beide baasjes niet meer hoor. Ze grijpen me gewoon als ze dat nodig vinden en geven mij dat vieze spul.
Ik kan me niet voorstellen dat ik daar beter van word, maar ik hoop wel dat het heel snel helpt!

Hollandse appels

Wij Hollandermannen zijn gek op appels! We mogen maar heel af en toe een paar hapjes van een appel knabbelen, maar oh oh oh wat lekker!
Het gekke is dat van de niet-Hollandermannen alleen Jitske (vrouw èn Lotharinger!) ook appel heel erg lekker vindt. Maar Bianca (helemaal wit en geen Hollander), Maximiliaan (helemaal geen Hollander) en Britt (natuurlijk wel een Hollander maar helemaal geen man) lusten echt geen appel.
Gelukkig voor ons dus! En dat Jitske ook van de appel mag eten, nou vooruit: ze is best wel lief.

"Ik weet het toch beter!"

Mijn baasje denkt altijd dat ik niet weet wat wel en wat niet goed is voor mij. Toevallig ben ik, Britt, wel de oudste van de groep en ook de meest wijze. De rest van de groep vindt dat niet altijd, maar toch is het zo, dat weet ik zeker.
Maar soms lijkt het of mijn baasje dat niet begrijpt. Zoals vanmiddag bijvoorbeeld. Krijgen we allemaal een schoon hok en wordt alles wat daar bij hoort ook schoon gemaakt. En dan ga ik aan het plastic van het pak met stro kauwen en dan mag dat niet. Want dat is niet goed voor konijnen. Ga ik daarna maar aan de verpakking van het zaagsel kauwen, is het weer niet goed: ik weet ook wel dat dat ook plastic is, maar het is wel lekker. En als ik het lekker vind, is het toch goed voor mij??? Dat zou ik toch wel weten? Maar nee hoor, mijn baasje zegt dan dat ik daar ziek van kan worden en zelfs dood van kan gaan.
Laat de baas maar schoonmaken, dan zorg ik wel voor het eten. Mensen *zucht*.

Rustig en onrustig tegelijk

Bij ons beneden (dus op de begane grond) gaat alles zo zijn gangetje, zoals we al eerder hadden gemeld. Maar we voelen aan ons water (en begrijpen door het afluisteren van onze baasjes) dat het boven niet goed gaat en erg onrustig is. Of eigenlijk was. Eerst al afgelopen zaterdag. Na een dag vechten is er toch eentje door ziekte overleden.
En vandaag was het ook onrustig. Vanochtend nog bij de dierenarts controle van de twee anderen, omdat één andere ook niet zo heel goed in orde was sinds afgelopen zaterdag. Het ging vandaag nog redelijk stabiel, maar wel langzaam achteruit. En vanavond, tijdens het drinken van de melk uit de fles, is de tweede kleine ook 'zomaar' dood gegaan. Aan het zelfde. Weer drama dus, maar we denken nu heel hard aan de laatste van de drie, die het tot nu toe heel erg goed doet. We duimen met onze pootjes dat hij wel mag gaan genieten van het buitenleven en dat hij lekker gezond blijft.

Rustig weekje

Ook konijnen hebben wel eens een rustig weekje. Of misschien lijkt dat zo, omdat ze minder aandacht van de baasjes krijgen...
Omdat de baasjes best wel druk waren met drie kleine andere dingen (waarvan er helaas eentje zaterdag is overleden :-( ), kregen wij inderdaad iets minder aandacht. Maar dat kon ook best wel, want met ons ging het wel goed hoor.
Er wordt wel goed op ons gelet, we krijgen mooi op tijd eten, drinken, groentenbakjes en snoepjes en onze rennen worden ook iedere dag keurig geveegd. Hokken worden schoon gemaakt en er wordt met ons gekletst. Wel wat minder dan anders, maar dat geeft niet: ook wij weten dat het voor de goede zaak is.
Wally vermaakt zich ook prima binnen. Lekker op het kleed rondspringen en sinds een paar dagen is ook uit het raam kijken een favoriete bezigheid. Dicht voor het raam zitten en kijken maar!
O ja, en dan na een tijdje toch weer snel onder de bank duiken.

Maximiliaan moest nog wel vandaag naar de dierenarts (brr....). Hij krijgt de komende week medicijnen omdat zijn blinde darm verstopt zit. En dat is bij konijnen best vervelend. Kan ook verkeerd aflopen, maar met de medicijnen moet het toch wel goed gaan.
De blinde darm heeft bij konijnen (en paarden) een heel belangrijke functie. De blinde darm is ook heel erg groot bij beide diersoorten. Omdat het planteneters zijn, moet er een boel moeilijk verteerbaar spul worden verteerd in de buiken. Dat gebeurt met de lastige dingen in de blinde darm. Die pakt het net zo lang aan tot het wel weer verder mag in de buik.
Omdat konijnen goed in de rui kunnen zijn in het voorjaar, krijgen zo ook best veel haren binnen. En tja, die verteren niet echt geweldig.
Met de medicijnen wordt de blinde darm goed aangezet nog beter te helpen verteren.
Maximiliaan at de laatste dagen minder enthousiast, kwam niet meteen naar het eten toe als het er was en hij was ook best chagrijnig. Dat bleek dus allemaal wel te kloppen toen de dierenarts zijn buik ging voelen.
Hopelijk knapt Maximiliaan snel weer op. Als er met een dag of twee niet duidelijk een verbetering was, moest hij terugkomen. En aangezien Maximiliaan toch echt liever niet weer naar de dierenarts gaat, doet hij heel erg hard zijn best om snel beter te worden!

Wally van 'onder de bank'

Omdat ik het heel erg lekker vind om onder de bank te zitten en te slapen, noemen de baasjes mij wel eens Wally van onder de bank. Het klinkt niet zo heel erg vleiend, maar misschien is het toch wel lief bedoeld. Dat vind ik nog altijd moeilijk hoor: mensentaal. Dan zeggen ze dit en bedoelen ze dat. Of niet, dat weet ik dan dus niet.
Maar gelukkig mag ik heel vaak door de kamer lopen de laatste tijd. Alleen als de baasjes er niet zijn, mag ik er niet uit. Dat is best wel saai. Zeker nu ik steeds meer gewend raak aan het vrij rondlopen voelt mijn hok wel wat aan de kleine kant.
Maar ik klaag niet hoor! Ik vind nog steeds dat ik een fijn hok heb met de twee verdiepingen en mijn speelgoed, maar er gaat natuurlijk weinig boven een hele zithoek om doorheen te rennen en een driezitsbank om onder te zitten.

Schoon aan het ontbijt

We proberen altijd zo veel en zo vaak mogelijk alles samen te doen. Hier is het een lekker zonnige ochtend en nemen we ons ochtendbad voordat we ons ontbijt krijgen. We zitten hier allemaal heel ijverig onszelf te poetsen om zo schoon mogelijk aan de ochtendmaaltijd te beginnen. (Omdat ons baasje ons niet wilde storen is de foto door het keukenraam gemaakt.)
Helaas pasten Einstein en Jitske niet bij op deze foto, want zelfs Einstein zat zich te wassen. Schone diertjes zijn wij hè?

O ja, ons baasje gaat altijd onze ren aanvegen, direct nadat wij ons ontbijt hebben gekregen. Dat moet dus nog gebeuren.

Een kraker - muisje

Onze baasjes denken dat wij heel erg veel eten, maar wij weten wel beter. Niet alleen door onze rammelende maagjes, maar ook doordat we een kraker hebben, die ook nog eens ons eten steelt en verstropt.
Eerst zat de kraker in de grote ren van de groep. Iedere ochtend bleek er een bergje konijnenvoer achter/onder één van de toiletten te liggen. En wij hadden grote honger. Dat ging ineens over, maar toen begonnen Einstein en Jitske te klagen over lege magen. Ook hun bakje werd leeggeroofd door een kraker. Signalement was van beide krakers het zelfde (veldmuis) en toen het op de tweede plek begon, was het op de eerste plek opgehouden. De diefstal van eten dus.
Bij Einstein en Jitske verdween de kraker steeds met één brokje onder het hok. Zal wel genoeg liggen....
Wij houden niet zo van krakers. Zeker niet als ze ons eten op eten. Baasjes: willen jullie die kraker(s) verwijderen???

Scheurtjes in de relaties

De baasjes zijn weer eens bezig geweest met het koppelen van ons -> de buitenkonijnen. Dat betekende dus dat de groep weer uit de grote ren moest en in de ren van Einstein en Jitske.
Inmiddels zijn de meesten van ons niet meer heel erg bang voor Einstein, alleen schrikken we allemaal nogal eens van Jitske. Omdat zij van ons schrikt. Jitske is heel erg lief, maar ook heel erg bang voor andere konijnen. Het heeft ook wel even geduurd voordat ze gewend was aan Einstein, maar nu zijn ze een droomkoppel.
Jitske is dus heel erg bang voor ons allemaal en daardoor schrikken wij ook wel van haar. Ze loopt dan in blinde paniek door de ren en loopt soms ook pardoes tegen één van ons op en dan schrikt ze nog harder.
Ze rende zaterdag ook door de ren tijdens het koppelen en kwam toen per ongeluk heel erg dicht in de buurt van Britt. En Britt wil nog steeds de baas worden, dus heeft een kort lontje. Ja, dat komt bij ons konijnen ook voor.
Dus Jitske botst tegen Britt op en Britt grijpt Jitske bij haar keel. Gelukkig heeft Jitske een enorme wam (zo'n vet verdikking onder de kin) en ook heel erg veel haar. Maar aan het bloed konden de baasjes zien dat er toch iets meer was geraakt door Britt dan alleen het haar.
Het was even zoeken voor de baasjes in al dat haar, maar Jitske was inderdaad gewond geraakt. Arm meisje. Ze had er gelukkig niet vreselijk veel last van, maar goed was het natuurlijk ook niet.
Dus zaterdagmiddag zijn Jitske en de baasjes in Wierden naar de dierenarts geweest. En die was ook eng (net als die van onszelf, brr.....), maar ook wel een beetje lief.
Hij heeft Jitske weer aan elkaar geplakt. Er moest wel een stukje vel achterblijven bij de dierenarts, maar met wat verdoving van een verdovingsdoekje en een schaar en vooral een tube(tje) lijm, heeft hij Jitske weer gerepareerd. Knap hè? En ze heeft er helemaal geen last van gelukkig.
Newton en Isabel hebben ook al van die ongelukjes gehad bij het koppelen. Newton is geniet, Isabel was aan elkaar genaaid en nu is Jitske dus gelijmd.
Zijn we nu klaar met de gekke koppelongelukken???

Wally went weer aan het alleen zijn

Er is niet veel aan hier in de woonkamer. Sinds Isabel er niet meer is vind ik het maar stil, ongezellig, saai en heb ik niemand meer om naar te kijken, mee te spelen en tegenaan te liggen.
De eerste dagen nadat Isabel er niet meer was, had ik ook minder zin in eten en was ik eigenlijk wel verdrietig. Ik speelde heel erg weinig en was ook niet meer echt nieuwsgierig naar wat er allemaal gebeurt hier in huis.
Maar nu weet ik bijna zeker dat Isabel niet meer terug komt en probeer ik maar weer zo gewoon mogelijk te doen. Sinds gisteren ben ik weer zo'n beetje blij als de baasjes in de woonkamer komen. Ik loop weer lekker in de weg als ze mijn voerbakje hebben gevuld en het bakje weer in mijn hok willen zetten. Ik ren weer rondjes om mijn grote knuffelkonijn dat bij mij in mijn hok woont en ik maak weer binkies als ik in de zithoek mag rondrennen.
Ik mis Isabel nog wel hoor. Ze was heel erg lief en heeft ook mijn neusje gelikt. Ze speelde samen met mij en we hebben ook samen een paar binkies gemaakt.

Als het wat warmer is buiten mag ik ook naar buiten in een nieuw hok. Dan kan ik weer naar andere konijnen kijken, ze ruiken en heel misschien wel met ze spelen.

Wie wordt de baas in de ren?

We weten al wel wie niet de baas gaat worden in de ren met de toekomstige groep van acht: Jitske. Jitske is heel erg bang voor andere konijnen en vindt het koppelen dan ook helemaal niets.
Wie wel de baas gaat worden? Het lijkt nu te gaan tussen Einstein en Britt. Maximiliaan heeft de strijd een beetje opgegeven: hij begint bang te worden voor Einstein (wie niet...).
Britt zoekt echter zelf regelmatig de confrontatie met Einstein. Doordat Britt denkt dat ze de baas zou kunnen worden, is ze ook heel gemeen tegen Jitske. Terwijl Jitske echt helemaal niemand iets doet en zelfs helemaal niet bij de koppeling wil zijn.
Jitske mag dan ook af en toe uithijgen op de arm van één van de bazen. Tijdens het koppelen wil ze dat heel graag. Anders dus echt niet.
We blijven proberen met z'n allen om een groep te worden!