Zomer bij de konijnen van Piet Hein

Tjonge jonge, wat een warmte de laatste tijd! De baasjes hadden het weer goed begrepen: als het zo erg warm wordt, is het voor ons konijnen niet mee lekker buiten. Dus mochten we weer naar binnen!
We hebben binnen wel veel minder ruimte dan buiten, maar we voelen ons er veel lekkerder. Dan maar minder ruimte.
We stonden weer in een hele rij opgesteld in de woonkamer en kregen af een toe een lekker koel blaadje witlof of andijvie, of een lekker stukje wortel. Verder 'hingen we een beetje rond' in onze kooien.
Na een dag of wat werd het binnen ook wel erg warm. We durfden het niet tegen de baasjes te zeggen, want misschien was er wel niets aan te doen.
Maar: onze baasjes hadden het al begrepen. Die zagen ons natuurlijk steeds slomer worden en voelden zelf ook wel dat het binnen ook steeds warmer werd.
En: ze hadden een oplossing!! Joehoe! We kregen allemaal een steen uit de tuin in onze kooi. En die steen was best wel koud. De baasjes hadden namelijk één van de vakjes in de vriezer (is een heel erg koud ding....) vol gedaan met stenen. Goed idee hè? En lekker dat dat was om tegenaan te liggen. Super.
Inmiddels hebben we onze eigen Ice-pods. Dat zijn roze schijven, die ook in de vriezer gaan en er dan heel koud uit komen, speciaal voor dieren zoals wij. Lekker koel en helaas voor ons: knagen eraan heeft geen zin -> er gebeurt helemaal niets....
De baasjes vonden de Ice-pods een veiliger idee dan iedere keer stenen in en uit de hokken doen. Stel je voor dat één van ons zo'n zware steen op zijn kopje zou krijgen.... Dat zou niet fijn zijn....

De Ice-pods hebben we nu een paar keer in onze kooien en ook buiten gehad. Rare dingen zijn het. En ons baasje probeert ons wel uit te leggen dat het lekker is om tegenaan of zelfs op te liggen, maar alleen Lodewijk en Maximiliaan durven het echt aan. Wally heeft het wel met één pootje geprobeerd, maar de rest van ons vond een steen iets makkelijker te begrijpen. Of misschien was het gewoon niet té warm voor ons...

Alleen onze logé Pluis had het meteen helemaal door hoor. Eerst al met de steen (vonden wij in het begin ook best spannend) en later met de Ice-pod. Hij ging er meteen met zijn voorpootjes op liggen. Goed van hem hè?

Pluis geniet van de knalroze Ice-pod

Vakantietijd is oppastijd!

Ons is (weer eens ..... ) niets gevraagd, maar we hebben een logeerkonijn. En er komt er morgen nog eentje. En de baas gaat vanaf morgen ook ergens dichtbij nog naar een konijnenmeisje om voor haar te zorgen. En als dat konijnenmeisje weer door haar eigen baasjes wordt verzorgd (na hun vakantie) dan gaat de baas voor een konijnenjongen ergens in de buurt zorgen. Ook weer totdat hij weer door zijn eigen baasjes kan worden verzorgd.

Maar nu is er dus een logée. Zomaar midden in de zithoek van de woonkamer. Er staat een hele grote ren en ze mag de hele dag zomaar op het vloerkleed zitten en spelen. En de baasjes kletsen tegen haar en pakken haar soms op om even te knuffelen.....
Wij zijn niet jaloers hoor, maar we vinden het wel een beetje oneerlijk. Hoewel het natuurlijk niet niks is als je zomaar in een vreemd huis bij vreemde konijnen en vreemde mensen gaat logeren.
Maar dit konijnenmeisje vermaakt zich goed en heeft het gelukkig naar haar zin. Dat vinden wij natuurlijk heel fijn voor haar.

Ach, zolang wij ook onze aandacht en ons eten en ons lekkers en onze aaien krijgen, mogen onze baasjes haar ook wel verwennen.

Logée Puck!

Bianca is weer beter!

Hoera! Bianca is weer helemaal beter! We waren met ons allen best bezorgd over Bianca. "E.C" is erg om te hebben, zeiden onze baasjes. En ze klonken er ook een beetje treurig en angstig bij. Bianca was er niet helemaal bij toen ze uit onze ren naar binnen ging omdat ze ziek was.
Ze weet zelf ook niet meer zo goed dat haar hoofdje en haar ogen raar deden en dat ze omviel toen ze wilde eten :-(.
Ze weet ook niet meer hoe het binnen was, of ze wil ons er niets over vertellen. Dat kan ook. Maar wat we wel weten is dat Lodewijk een paar keer bij Bianca op ziekenbezoek is geweest binnen. Toen het eindelijk wat beter ging met haar. Dan is Bianca niet zo alleen, zeiden de baasjes tegen ons.
En Lodewijk is van de verzorging, dus die kon heel goed bij Bianca zijn. Hij heeft haar heel rustig zitten wassen en lekker tegen haar aan gelegen. Hij dacht dat ze het wel fijn vond dat hij er was.
Na een paar dagen kwamen Lodewijk èn Bianca weer buiten in de ren. We waren meteen heel blij om ze weer te zien.
Zonder Lodewijk gaat het allemaal net iets minder sociaal tussen ons en zonder Bianca is het gewoon heel saai.
Bianca was nog wel heel moe de eerste dagen, maar ze vond het direct heerlijk om weer buiten te zijn. Ze ging lekker aan het weer ruiken, eten van het gras en ons besnuffelen. En wij besnuffelden haar natuurlijk ook.
Zo roken we allemaal dat het goed was en dat we elkaar al kennen. Geen gedoe, daar hadden we ook helemaal geen zin in.
De dagen nadat Bianca weer bij ons was, ging het steeds beter met haar. En nu? Nu gaat het helemaal goed. Ze is weer zo goed als nieuw, zeggen de baasjes. Snappen wij niet helemaal, want ze was toch net als wij al tweedehands toen ze bij ons kwam wonen? Uit de opvang?
Misschien begrijpen wij het niet zo goed, maar we zijn blij dat Bianca weer helemaal is zoals ze was voordat ze ziek werd!
Goed zo Bianca!!!!

 

Bianca is weer helemaal blij en zit met haar mannen in het hooi. Einstein zit aan de andere kant van het hek lekker te eten.