Britt ook pech....

Hmmm, zo hang ik nog bij Jitske in de lip en zo zit ik zelf bij de dierenarts. Donderdag begon ik al met mijn linkervoorpoot te trekken. Liever niet belasten, auwauw pijn als ik er op ga staan.
Maar ja, je hebt toch wel vier poten nodig als je de baas in de ren bent en vooral als je de baas wilt blijven! Ik probeerde het heel goed niet te laten zien en merken, maar mijn baasje had het al snel door.
De andere konijnen hebben het ook snel door hoor en als je baas wilt blijven, moet je heel stoer niets laten merken. Anders gaan ze muiten.... (Net zoiets als muizen denk ik, maar dan groter.)

Maar vandaag kon ik het echt niet meer goed verborgen houden voor mijn baasjes. Ik had echt veel pijn, wilde mijn pootje niet belasten en kroop weg in een hoekje. De baasjes konden mij ook wel heel gemakkelijk oppakken. Ik dacht ook: als ik meewerk, dan is het straks misschien wel helemaal over en kan ik weer op Bianca gaan jagen.

De baasjes konden niets geks voelen en hebben me later in zo'n reismandje gestopt. Beetje hooi erbij, op een handdoekje; ik zat wel lekker en vooral lekker rustig. Kon ik ook mooi nog wat hooi eten.

En ja hoor: naar de dierenarts.... Die heeft mij heel erg pijn gedaan! Stommerd! En mijn baasje stond er bij en deed niets om mij te helpen....
Mijn pootje werd helemaal bevoeld. Daarna moest ik gymnastieken: poot werd vooruit gestrekt, een beetje opzij bewogen, ingeklapt, nog eens uitgestrekt. Ik vond het helemaal niets! Ik heb nog wel geprobeerd te vertellen dat het pijn deed, maar ze luisterden helemaal niet naar mij.

Gelukkig mocht ik daarna uithijgen op tafel op een handdoek. En kreeg ik zomaar een prik in mijn rug! Nou ja....

Omdat de dierenarts ook 'rust' heeft voorgeschreven, ging mijn baasje thuis meteen een extra hok in de grote ren neerzetten. Met vers hooi en vers stro en een lekker zaagselbedje. Mijn eigen voer- en waterbakje erbij en heel veel rust. Want ik zit nu dus heel erg lekker rustig in mijn eigen hok! De anderen vinden het maar gek (ik ook wel natuurlijk) maar ze kunnen me nu niet opjagen (en de baas zegt: jij kan de anderen nu niet opjagen). Stomme opmerking natuurlijk!

Ik ga de komende dagen heel hard werken aan mijn herstel. De dierenarts zei dat ik daarvoor heel erg rustig aan moest doen. Nou, dat gaat wel lukken denk ik. Lekker luieren en me laten verwennen en dan kan ik er straks weer vol bovenop duiken!!!

Jitske ... weer eens pech

Jitske is in onze gelederen de echte grote pechvogel. Of nou ja, het pechkonijn natuurlijk. Een tijdje geleden vond Britt het heel stoer om Jitske in haar lip te bijten. Daardoor moest Jitske onder narcose worden gehecht en moest ze ook nog een dag later terug omdat ze de hechtingen bijna allemaal had verwijderd.... Toen werd ze dus gelijmd. Gelukkig is het allemaal goed gekomen toen.
Maandag dacht Britt: er is te lang niets gebeurd hier, dus probeer ik Jitske maar weer eens door de tralies heen te grijpen. Helaas voor Jitske ging het allemaal zo snel, dat Britt inderdaad toesloeg en wéér in Jitskes lip beet. En weer zat ze er vast in....

Gelukkig was de wond niet zo heel groot en gelukkig kon de dierenarts Jitske zonder narcose aan elkaar lijmen. Arme Jitske....

Bij de dierenarts heeft ze zich in de opname wel een dagje vermaakt gelukkig. Ze heeft er lekker gegeten en kon goed bijkomen van de schrik.

Inmiddels is Einstein weer helemaal blij dat Jitske sinds het einde van gisteren middag weer bij hem in de ren zit. Het was toch wel vreemd en saai zo in zijn eentje.
Einstein heeft direct Jitske helemaal schoon gewassen. Ze rook vreemd en dat moest weg. En ze moest natuurlijk getroost worden en weten dat Einstein echt van haar houdt!

Wel of niet iets vertellen....?

Precies een maand... tjongejonge, alsof wij nooit iets beleven of te vertellen hebben... het is dus echt precies een maand geleden dat onze baas iets geschreven heeft dat over ons ging.
We weten dus eigenlijk niet of we er nu wel aan willen meewerken dat er nu iets wordt geschreven. We denken erover om te gaan staken. Maar dan moeten we gekke hoedjes op. En t-shirtjes aan. En misschien wel zo'n fluitje waar we bang voor zijn...
We kunnen ook gewoon heel stil blijven zitten. Doen we alsof we 'levende standbeelden' zijn. We weten niet wat dat is, maar heel soms vragen de baasjes wel of we 'net als standbeelden bevroren' zijn. (???) Zegt ons niets verder.
Of we pakken de kano!! Het regent hier nu heel hard en we krijgen al een beetje een slootje voor ons hok, dus de kano hebben we wel weer nodig denken we. En als we nou eens de andere kant op gaan? Dan gaan we misschien wel een avontuur beleven! (Maar eh .... we houden eigenlijk niet zo van avonturen. Nou ja, wij in de grote ren niet. Einstein wel hoor!)

Einstein heet ook wel Houdini. De baas heeft ons verteld waarom. Iets met ontsnappen. Dat hebben we onthouden met z'n allen. Einstein is heel erg goed in ontsnappen. 'Vroeger', toen we nog in het andere huis - in de tuin daar! - woonden, is hij een keer ontsnapt tot in de tuin en een keer heeft hij geprobeerd te ontsnappen, maar kwam hij niet verder dan het hekje van de ren aan zijn hok. ((Hij hing er bovenop, hihi, en kon zelf niet meer vooruit of achteruit.... Deed gelukkig geen pijn hoor, anders was het niet grappig...))

En hier is hij ook al op pad geweest. Natuurlijk die keer dat hij samen met Jitske op stap was en onze baas ze 's avonds zomaar buiten hun eigen ren zag lopen en weer in de ren heeft gedaan.
En de keer dat het baasje het wel heel erg gemakkelijk had gemaakt: de ren van Einstein en Jitske stond open.....
Èn nog een keer, toen Einstein heel nieuwsgierig over het gras wandelde, maar niet ín de ren op het gras zat (en ook niet in zijn eigen ren), maar buiten alle rennen! Hij had net zo lang aan een paneel van de ren getrokken tot die omhoog was geschoven en hij er onderdoor kon!
Voor Jitske was het niet hoog genoeg (en die houdt niet zo van avonturen), dus Einstein liep heerlijk in zijn eentje door de tuin te banjeren.
Was dus niet de bedoeling..... Baasje was ook erg verbaasd dat er een konijn (laten we hem Einstein noemen) aan de buitenkant van de ren liep.....

Nee, we hebben besloten dat we vanavond niet helpen bij het verhaaltje dat de baas zou willen schrijven. Eén keer in de maand is ons veel te weinig......