Sinds een tijdje zijn wij, Einstein en Ally, helemaal hip met een chip! We hadden geen idee waarover onze baasjes aan het praten waren toen ze steeds zeiden: jullie worden gechipt. En ze deden net of we dat leuk moesten vinden. "Jullie krijgen een chip!" zeiden ze dan heel blij en wij dachten alleen maar: "Ja, en??"
Dus het was weer eens zo ver dat we in het reismandje moesten en naar de dierenarts (brrr) gingen. Daar ging de dierenarts uitleggen dat er een dingetje onder ons nekvel zou worden gedaan. We zouden er bijna niet van voelen. Bijna niets?! Wij willen alleen: helemaal niets! Niets er van voelen, niets in onze nekjes, niet bij de dierenarts zijn maar gewoon thuis.
De dierenarts vertelde ook nog dat het heel goed was dat we een chipding kregen. Als we dan zouden weglopen dan konden mensen zo zien waar we wonen en wie we zijn. Nou ja, bíjna zo zien. Er is wel een apparaatje voor nodig.
Maar met dat apparaatje toveren ze zo alles wat op de chip staat te voorschijn. Hoe we heten en dus vooral waar we wonen.
We hebben nog geprobeerd te vertellen dat we helemaal niet gaan weglopen, maar alleen heel soms bij de buren op visite willen in de tuin. (Is toch gezellig voor Dommel?) En dat we niet zo heel erg fan zijn van dingen in ons lijf.
Einstein deed zelfs nog erg zijn best om heel heel erg zenuwachtig te lijken. Misschien hoefden we dan niet te worden geprikt.
Maar helaas. De dierenarts (niet alleen brrr, maar ook grrr) pakte een heel erg grote prik met een nog heel erg veel grotere naald en prikte zó een chip bij ons in de nek. Nou vraag ik je! Dat doet maar met ons!
Toen moesten we ook nog wachten tot al onze gegevens waren ingetypt in de computer. Dat we een naam hebben, dat we konijnen zijn, hoe we eruit zien, waar we wonen en wie onze baasjes zijn. Heel stom allemaal. We wilden gewoon heel graag weer terug naar huis!
We willen nooit ontsnappen en zeker niet kwijtraken, maar als dat toch een keer per ongeluk gebeurt (ja, echt alleen maar per ongeluk hoor), dan hopen de baasjes en wijzelf dat een dierenarts, de dierenambulance of het dierenasiel er aan denkt om te kijken of wij een chip hebben. Dan zijn we zo weer thuis!!!
(Hmmm, toch wel goed dus dat chipding in onze nekjes....)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten