Op de dag dat Maximiliaan eigenlijk voor zijn ogen naar de ogendokter zou gaan (zie vorige blog), liep alles heel erg anders dan iemand had kunnen bedenken.
Wij hadden mooi op tijd onze bakjes gevuld gekregen met brokjes en water. Ook ons hooi was aangevuld en de rennen waren geveegd.
Maar terwijl wij dachten dat het ene baasje Maximiliaan mee zou nemen, kwam ons andere baasje zomaar terug naar huis, terwijl het nog maar half tien in de ochtend was.
Er was een heel erg groot dierenvriend overleden, de baas van Dennis (het hondenvriendje van hondje Belle) en dat was heel heel heel erg. De baasjes gingen dus niet met Maximiliaan op stap, maar gingen naar de bazin van Dennis, om haar te troosten en het onvoorstelbare verdriet te delen.
Een week later is Maximiliaan wel naar de ogendokter geweest. Samen met het ene baasje in de auto helemaal op reis. Gelukkig was de ogendokter een heel erg lieve mevrouw. Ze heeft heel erg goed naar en in de ogen van Maximiliaan gekeken. Toen ze daarmee klaar was, mocht Maximiliaan op de vloer rondlopen en alles besnuffelen wat hij wilde. In de tussentijd spraken de ogendokter en ons baasje met elkaar over allerlei moeilijke dingen (vertelde Maximiliaan).
Gelukkig valt het wel een beetje mee met de ogen. Maximiliaan ziet niet heel erg veel, maar hij hoeft geen bril! (Vinden we jammer, want dat hadden we eigenlijk wel eens willen zien....) Met een bril zou hij toch niet veel meer zien dan nu.
Maar het allerbelangrijkst is dat Maximiliaan niet iets in zijn hoofd heeft waardoor hij slecht ziet. Dan had hij namelijk ook heel erg hoofdpijn kunnen hebben en dat zou heel erg zielig zijn.
De ogendokter en het baasje hebben afgesproken dat Maximiliaan een tijdje medicijnen krijgt en speciale oogdruppels en dat de baasjes zijn ogen heel goed in de gaten moeten houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten