Kano???

 

Onze oproep voor een kano heeft geholpen. Zegt de baas. Wij weten van niets. Geen kano gezien. Ten minste niet eentje voor zes konijnen.

De baas vond het wel erg lekker. Wij snappen het nog steeds niet......

Maar toch: 'oom en tante' Slangenbeek: namens onze baas: heel hartelijk bedankt!

Op een kluitje op het dak

Ja hoor, past makkelijk. Bianca kan er ook nog wel bij (is toch een mager en klein ding....) Onze baasjes lachen ons uit als we zo zitten (te slapen -> Newton op de tweede plek van rechts valt bijna om in zijn slaap), maar wij vinden het wel knus en veilig zo. En het dak is groot genoeg hoor! Toch wel vijftig bij zestig centimeter zegt de baas. Voor ons gaat het erom dat het past, verder niet.

Warm??? Heet!!!

We hebben gelukkig geen mussen dood van het dak zien vallen, maar het had vast wel gekund. We hebben namelijk heel veel mussen in de tuin en eh.... oh ja: het was dus heel erg warm.
Op de eerste hete dag mocht Maximiliaan naar binnen 's middags. Hij vond het helemaal niet meer fijn buiten. Wij - de rest - waren ook bepaald niet blij met het weer, maar we konden het nog net aan.
Na die hete dag kwam er dus nog een hete dag. Nog heter zelfs. Toen mochten we gelukkig allemaal naar binnen 's middags.
Eerst hadden we 's ochtends lekker op het gras gespeeld, geknabbeld en gelegen. In de schaduw van de bomen en van de parasol die de baasjes hadden neergezet. Er hing zelfs een heel groot laken aan, zodat we nog meer schaduw hadden.
Omdat 'de temperatuur steeg' (dat zeiden de baasjes tegen elkaar), mochten we dus naar binnen 's middags.
Buiten was de lucht net zo warm als onze lijfjes van zichzelf zijn. En omdat we niet kunnen zweten (lijkt ons ook heel vies trouwens), krijgen we het heel heel heel erg warm.
Binnen stond het hok van Maximiliaan nog in de kamer; Bianca mocht bij hem in. In de gang stonden twee kooien: eentje voor de vier Hollanders uit de grote ren en eentje voor Einstein en Jitske.
Ook binnen vonden we het wel warm met 28 graden. Maar buiten was het tien graden (10!!) warmer en dan is 28 al lekker 'koel'.
Gelukkig konden we 's avonds weer naar buiten. Lekker met onze oren wapperen om wat af te koelen en water drinken tegen de dorst. (Deden we de hele dag al, als we ten minste in de beentjes konden komen.)

Op de foto spelen we nog in de tuin, maar de schaduw is al veel minder dan 's ochtends vroeg. Niet lang na de foto zijn we naar binnen verhuisd.

Maximiliaan eet en drinkt nog maar eens iets, in het reismandje ligt Bianca voor Pampus, links op het gras zijn met moeite Lodewijk en Newton te zien en Napoleon en Britt zitten verstopt (achter Maximiliaan en in het mandje bij Britt).

De zandbak was te vermoeiend om in te spelen, dus die staat maar gewoon te staan.

Wie is het belangrijkst?

Soms zijn wij het belangrijkst (eigenlijk altijd vinden we zelf, maar vooruit een ander mag ook een keertje aandacht) en soms zijn anderen het belangrijkst.
Niet dat er dan niet goed voor ons wordt gezorgd, maar onze blog wordt dan niet netjes volgeschreven met onze avonturen, omdat de baas heel erg druk is met andere dingen. En mensen. En dieren.
De dingen die we horen en zien maken nogal lawaai. De baas zegt dat het lawaaiige ding een naaimachine is en dat al die kleine stukjes die in dat lawaaiding steeds groter lijken te worden, dat dat stukjes stof zijn. Geen idee hoor, maar stof gaat toch altijd in zo'n ander lawaaiding: de stofzuiger??
Misschien hebben we het niet goed begrepen.

Andere mensen. Of nou ja: mensen dus. Moeten kennelijk ook aandacht hebben. Eerst al een tijd de moeder van de peettante van wijlen Isabel. De peettante had de naam van Isabel bedacht. En de moeder van de peettante was ziek. Maar ook gelukkig nu weer beter!
Nog meer mensen die onze aandacht hebben gestolen: onze tijdelijke extra verzorgster. Zij komt hier alleen maar drie weekjes vakantie houden, en ons aaien, en zelf zwemmen en nog veel meer dingen doen, maar daardoor heeft ons baasje bijna geen tijd meer om te schrijven.
En ja hoor: nog veel meer andere mensen. Mensen die heel gauw jarig zijn en een cadeau moeten krijgen dat nog moet worden afgemaakt en natuurlijk ons lieve vriendinnetje dat helemaal in Brabant woont. Zij moet heel heel veel aandacht krijgen, maar dat mag ook helemaal van ons hoor!!!
Als je ziek bent moet er goed voor je worden gezorgd. En dat kost tijd. En tja, aandacht dus.

En de andere dieren? Eerst kwam Pluisje bij ons logeren. Een heel lief hangoorkonijn van Thijs van 'verderop'. En nu moeten de baasjes nog zorgen voor Snuffie. Maar zij is wel gewoon in haar eigen ren, in haar eigen tuin.