Zieke Bianca

 

Sinds vorige week voel ik me niet zo goed en ben ik ziekjes. Volgens mijn baasjes en de dierenarts (brr...) ben ik heel erg ziek, maar ik vind vooral dat de wereld er zo raar uitziet. Een beetje op de kop en draaiend, of zoiets.
De baasjes vonden mij al een beetje anders-dan-anders toen we met ons allen binnen zaten, omdat het buiten niet fijn was voor ons. Want oei oei, wat was het warm vorige week! We smolten bijna. (Of kan dat niet?)
Ik zat dus met Maximiliaan te relaxen in de kooi in huis, maar had niet zo'n zin in aandacht en ook niet zo'n zin in groenten. Nou heb ik dat wel vaker als dingen niet gaan zoals ik ze gewend ben, dus de baasjes hadden nog niet door dat ik me niet zo lekker voelde. Ik verstopte me ook steeds achter Maximiliaan, maar dat doe ik ook wel vaker als we binnen of buiten zitten.

Woensdag aan het begin van de avond vonden de baasjes het wel weer zo lekker buiten voor ons dat we direct in de rennen op het gras mochten. Dat vind ik altijd zo leuk! Lekker rennen en gekke sprongen maken, maar ook af en toe kijken of er nog wel een baasje in de buurt is (anders vind ik het een beetje eng met alle vogels).
Alleen nu had ik helemaal geen zin om te rennen of om gras te eten. Ik zat tegen het hekje aan en hoopte dat we gauw naar onze ren met onze hokken mochten. Dan zou ik me lekker kunnen verstoppen in het nachthok.

Eindelijk was het zo ver dat de baasjes ons in onze vaste rennen zetten. Ik liep wel wat raar en viel een keertje om toen ik snel met mijn kopje draaide, maar de baasjes dachten dat ik niet helemaal wakker was.

Later op de avond draaide mijn hoofd steeds vanzelf opzij en mijn oogjes ook. Dat was heel naar. Ik kon helemaal niet meer goed rechtop zitten en lopen en voelde me ook echt niet fijn.

Gelukkig gaf de dierenarts advies via de telefoon en hadden de baasjes de goede medicijnen voor mij al in huis.

De volgende dagen voelde ik me nog iets slechter. Mijn hoofd stond heel scheef en ik kon alleen maar heel wankel lopen en af en toe omvallen. Ook ging ik meteen plassen als de baasjes mij optilden. Dat was raar hoor.
Gelukkig kreeg ik bij de dierenarts superprikken en 'infuus' waardoor het weer wat beter ging.
Ik viel wel een paar keer terug in de afgelopen dagen, maar: het gaat nu gelukkig wel langzaam de goede kant op!
Mijn hoofdje staat niet meer zo scheef, mijn plas kan ik iets beter ophouden en ik eet zelf ook weer wat. Ik laat heel goed merken dat ik het eten uit het spuitje heel erg lekker vind, maar dat ik de 'medicijnen' uit de spuitjes eigenlijk helemaal niet wil hebben. Bah, vies!!!

En dan zeggen de baasjes ook nog dat het goed is dat ik zo koppig doe met de medicijnenspuitjes. Hihi, dat blijf ik ook lekker doen!

Ik doe heel hard mijn best om weer helemaal beter te worden en de baasjes en de dierenarts helpen mij daar heel goed bij. Ik hoop dat ik binnenkort kan vertellen dat ik weer lekker buiten bij mijn vriendjes in de ren zit en niet langer binnen in een kooi. (Is nu nog wel heel lekker hoor, dat de anderen er niet bij zijn. Ik voel me namelijk nog niet zo heel goed.....)

Dus hopelijk: tot gauw met een foto van buiten!

De vakantieavonturen van Anne

Nou dat was de vakantie wel zeg! Ik - Anne - werd samen met alle anderen heerlijk verwend door de buurmensen, omdat de baasjes op reis waren naar 'het buitenland'. Ik dacht eerst nog dat ze gewoon buiten zaten, maar ze waren 'ver weg'. (Nu weet ik nog niet wat ze bedoelden, maar goed.)
De lieve buurmensen kwamen steeds eten en aandacht brengen, maar op een ochtend had ik allemaal bloed verloren en schrokken ze erg. Wally had mij niets gedaan natuurlijk (geen tanden, dus mij verwonden kan hij niet) en ik had Wally ook niet gebeten. (Ben ik ook niet van plan hoor!)

De buurmensen hadden snel geregeld dat de dierenarts (brr....) mij kwam ophalen en ging onderzoeken. De dierenarts ontdekte al snel dat ik nodig moest worden geopereerd aan mijn buik, want daar ging iets helemaal niet goed.
Ik voelde me niet echt anders dan anders, maar als de dokter het zegt, zal het wel kloppen. En al dat bloed in de ren gaf een wel veel rommel, dus dat kon ook niet zo blijven.

Nadat ik was geopereerd voelde ik me heel erg leeg. Raar hè? Ik had ook honger, maar mijn buik was gewoon zo .... leeg. Dat klopte dus ook wel. De dierenarts had me half leeggehaald! Zonder dat ik er zelf iets over kon zeggen! Mijn baasjes hadden helemaal vanuit 'het buitenland' gezegd dat ik moest worden geopereerd, dus die hadden voor mij beslist.

De dierenarts heeft mijn baarmoeder en alles wat er bij hoort uit mijn buik gehaald, omdat ik twee hele grote cystes had. En dat is niet goed natuurlijk.

Het bloeden was gelukkig meteen voorbij. Mijn buikje leeg en kaal, maar ik: ik was gered!! Jippie!!! Ik kan nog heel lang leven en hoop dat ik dat ook nog heel lang samen met mijn lieve vriendje Wally zal doen.

Hij vindt me nog steeds lief, ondanks mijn kale buik en de enorme rits die in mijn buik zit. Hij wilde wel weten of het niet een iets kleinere rits had kunnen zijn, maar ik denk dat dat niet kon. Dan had de dierenarts dat wel gedaan.

Ik voelde me al snel na de operatie weer heel erg goed. De buurmensen en de dierenarts hebben nog heel goed voor mij gezorgd, want het was niet niks hoor. Maar gelukkig ging het snel beter met me.
De buurmensen hebben me voer uit een spuitje gegeven (lekker!!!) en allemaal "me-di-cij-nen". Die waren vies! Maar: ik vond het prima om ze te krijgen want aandacht is heel fijn. Daar heb ik wel wat vies eten voor over.

Dank jullie wel lieve buurmensen en moeder van de buurmevrouw en dierenarts dat jullie allemaal zo goed voor mij hebben gezorgd!!!

Op deze foto was ik nog maar net thuis van de operatie. Ik zit lekker met mijn eten en drinken onder in het hok en ben me natuurlijk aan het wassen. Bah, ze hadden allemaal aan mij gezeten en ik rook ook nog eens heel raar. Maar zie mij al lekker fit zitten. Goed hè?

En dit was een paar dagen na de operatie. Zie ons eens gezellig samen zitten! Met mij ging het al heel erg goed en Wally vond het ook fijn dat ik weer zo goed in orde was.