De afgelopen paar weken hadden we hier 'tropenweken' volgens de baasjes. En niet omdat het zo warm was buiten -> veel te warm voor ons met onze lekkere wintervachtjes. Nee, omdat de baasjes dachten dat het zo leuk zou zijn als wij buitenkonijnen een gezellige groep van zes konijnen zouden worden.
Dus niet meer Einstein en Jitske met z'n tweeën en Lodewijk, Napoleon, Maximiliaan en Bianca met z'n vieren, maar twee plus vier bij elkaar!
Tja, hadden we echt nog vaker moeten zeggen dat dat geen goed idee is? Maar de baasjes wilden niet luisteren, dus het gevolg was nietjes en hechtingen....
Op een mooie zondag begon het vrij goed. We waren allemaal in een opperbeste bui, omdat we allemaal op het gras mochten. In een megagrote ren! Wacht even.... in 1 megagrote ren.... met ons zessen. Hier klopte iets niet.
De baasjes stonden ook in de ren, met dikke handschoenen (raar hoor mensen) aan en stoffer en blik in de handen. Heel vreemd.
Maar goed, die zondag hebben we ons best goed gedragen. Eerst op het gras en later in onze vaste ren. Die was altijd in twee rennen verdeeld, maar nu was het ineens een grote ren. Oh oh, dat betekent dat we met ons allen in één ruimte moeten leven.....
De broers Einstein, Lodewijk en Napoleon vonden het meteen al helemaal prima met elkaar. Ook Jitske was over de ergste schrik (ieieiekkkk: Bianca!) heen en vond het leuk met de broers. Af en toe nam ze nog gauw de benen als Bianca te enthousiast bij haar kwam, maar dat ging steeds iets beter.
In de loop van de volgende dagen werden Einstein en Maximiliaan helaas steeds feller naar elkaar. Ze wilden allebei de baas over de groep zijn en tja, dat kan er maar eentje worden, dus: knokken.
Eerst was het nog haren plukken (dat hoort er bij ons konijnen wel echt bij als we worden gekoppeld), maar later werd het bijten en schoppen. Zo naar, hoe die twee tekeer gingen! Wij vonden het helemaal niets en zaten vooral in de hoekjes ons te verstoppen.
Het werd dus echt van kwaad tot erger. Einstein werd een soort gatenkaas, zeiden de baasjes, en Maximiliaan had ook gaten maar vooral een zere neus.
Dus op naar de dierenarts. Einstein had onder andere een gat in de wang, in de rug en op de schouder. Na dit bezoek aan de dierenarts had Einstein dus nietjes in zijn zere wang, op zijn rug en op zijn schouderblad. De overige grote gaten waren goed schoongemaakt.
Maximiliaan had ook wat gaten maar vooral een zere neus. Precies op het randje van zijn neusvleugel, dus helemaal vooraan bij zijn neusgat, had hij een snee. Heel netjes gewoon het hele randje 'los'. Bah! Niet fijn om te hebben en niet fijn om te zien.
De dierenarts heeft er goed naar gekeken en zei dat het vanzelf heel mooi dichtviel. Dus gelukkig hoefde Maximiliaan geen nietje (neuspiercing???), geen hechtdraadje (jeuk!!!) en ook geen lijm (dat wil je toch alleen maar wegpoetsen) en kon hij zonder reparaties weer mee naar huis.
Thuis heeft de baas ons niet weer bij elkaar in één ren gezet. Hèhè, eindelijk werden we begrepen.
Het hek in de ren verdeelt de ruimte nu weer mooi in twee delen. Wel zo rustig voor ons konijnen (en ook voor de baasjes en voor de dierenarts).
De nietjes van Einstein zijn er inmiddels uit en alle wonden van Einstein en Maximiliaan lijken mooi te genezen.
Wij zijn erg blij dat de baasjes hebben gezegd dat we nóóit weer met z'n allen bij elkaar hoeven te zitten. "Dit was de laatste koppelpoging, we doen niet meer." Zoiets zeiden ze.
Gelukkig!!!!
