Ja hallo dus. Die baas van ons is met van alles bezig. Echt, we hebben soms het gevoel dat we helemaal niet op de eerste plaats komen... Dat is toch verontrustend? De tweede plaats is gewoon niet goed genoeg voor ons; wij gaan voor nummer één!
Is er daarom misschien zoooo lang niets over ons geschreven? Dat we misschien te opdringerig zijn geweest? Te veeleisend?? Geloven we niet hoor. We zijn gewoon een beetje vergeten. Nou ja, wij niet, maar onze leuke stukjes tekst wel.
Gelukkig is het nog steeds dit jaar. Welk jaar? Geen idee, maar wel hetzelfde jaar als waarin het vorige stukje namens ons is geschreven.
En er is veel gebeurd dit jaar. We willen best met de leuke dingen beginnen, maar de minder leuke dingen overheersen toch een beetje (veel).
In oktober - de dag voor Wereld dierendag - hebben we met veel pijn in onze hartjes afscheid genomen van ons broertje en maatje Newton. We moeten er nog steeds bijna van huilen als we er aan denken hoe ziek hij de laatste paar uren van zijn leventje was. Gelukkig voor Newton mocht hij over de regenboogbrug. Naar het grote speelveld van alle overleden konijntjes. Dus daar zal hij ook Isabel en Amber weer tegenkomen! En kan hij kennismaken met Maikel en Sebastiaan.
We hadden hem heel graag nog heel lang bij ons gehad, maar de E. Cuniculibacterie had hem in de greep. Al heel wat maanden had die kleine Newton last van epileptische aanvallen. Nou ja, last van? Hij was er na zo'n aanval wel heel erg moe van, maar ging na het uitrusten weer vrolijk verder. Knap hè?!
Wel zag hij de laatste weken misschien wel helemaal niets meer. Maar wij konijnen hebben superneuzen. En ook al zei de dierenarts dat Newton niets kon zien, hij liet het dus echt niet merken hè. Kon lekker met ons door de ren racen, maar ook op het gras vond hij zijn weg, het eten en drinken, ons en de schuilplekjes prima. Ja: je bent een konijn of niet.
Helaas had Newton ineens een paar heel erg zware aanvallen in een paar dagen tijd. Hij ging heel hard achteruit en mocht binnen bij de baasjes bijkomen. Na zijn laatste aanval kon hij bijna niets meer. Daarop is hij over de regenboogbrug gegaan. Waarschijnlijk net zo eigenwijs als hij altijd was!
Dag lieve Newton!!!
-----------------
Minder leuk maar helemaal niet (zo) erg was de castratie van Bianca. Ja Bianca: ook bij de dames heet het castratie! Bianca is al een paar maanden een je-weet-wel konijn. En ze wil er niet over praten. Nou, wij wel een beetje, want ze is er lekker rustig door geworden. Dat is goed voor ons èn voor haarzelf.
Wij mannen werden te pas en te onpas door Bianca besprongen. Werden we een klein beetje moe van, maar we wisten wel dat Bianca dat deed. Maar Bianca zelf werd er nog veel vermoeider door. Ze was iedere keer heel druk om een heel lief nestje te bouwen van haar eigen witte haartjes. Dan plukte ze zichzelf (zoals een goede aanstaande konijnenmoeder hoort te doen) helemaal de buik kaal en had ze geen tijd meer om te eten en te drinken. Met haar haar en stro maakte ze echt heel erg mooie en lieve nestjes in het nachthok, maar er kwamen natuurlijk nooit kleine konijntjes. (Jaja, we zijn allemaal je-weet-wel konijnen.....)
De operatie heeft ze heel goed doorstaan en daarna knapte ze heel erg snel op. En werd ze veeeeel rustiger. Fijn!
Verder is Wally nog een paar keer ziek geweest. En op dit moment zitten Wally en Britt wel allebei in de woonkamer, maar wel met een hekje ertussen. Britt doet zo naar tegen Wally als Wally lekker in de ren wil zijn, dat hij maar steeds boven in het hok de veiligheid opzocht.
Nu hij pas ziek is geweest, moest hij toch goed van zijn rust kunnen genieten om beter te worden. Dus dan maar twee rennen in de kamer. Voor Wally is het heel erg goed. Hij is al heel erg opgeknapt. Bijna beter! Ga zo door Wally!!!
Britt stelt zich nu wel heel erg aan. Zeggen de baasjes hoor. Wij zouden dat nooit zomaar zeggen over 'één van ons'. Maar het is wel zo.... Ssst. Britt vindt dat ze nu heel erg alleen is. Ze heeft natuurlijk geen Wally om op te jagen. En die haar kan wassen. En voor haar kastanjes uit het vuur moet halen.
Nou hebben wij geen kastanjes gezien (we weten niet eens wat het zijn...), maar dat zeiden de baasjes over Britt.
Toen poes Bella (brrr, eng hoor) hier kwam logeren, durfde Britt niet naar beneden in het hok, maar vond ze wel dat Wally de trap af moest om de boel te inspecteren. (De baasjes vertelden dat Britt dat ook bij haar vorige partner - Maikel - zo deed. "Ga jij ff kijken schat?") Wally is een held en die durfde dat wel!!! Go Wally!!!
Toen het heel erg warm was hebben we lekker in de woonkamer gestaan met z'n allen. Ook Pluisje mocht in een kooi in de woonkamer. Pluisje was al voor de derde zomer hier logeren. Zo gezellig! Hij zit dan wel niet bij ons in de rennen, maar hij is er wel hoor!
We hopen dat de baas nu toch weer ietsje vaker iets gaat opschrijven. Anders wordt het steeds zo'n lang verhaal. En eigenlijk zijn we niet zo van de lange verhalen. Duurt ons gewoon eh .. te lang... En we krijgen er honger van. Of misschien ook niet, maar we willen nu wel graag eten!
