Neehee, niet: ijskonijnen! Sneeuwkonijnen. Dat zijn wij. Wij vinden het heerlijk om lekker in de sneeuw te rennen en te springen en om lekker gek te doen.
Zelfs als er een heel erg koude (?) oosten wind in onze ren waait. Dat koud hebben wij niet helemaal begrepen. Wij dachten dat dat is als je je tenen niet meer voelt en je snorhoren niet meer bewegen. Maar de baasjes hadden het zondag maar steeds over koud.
En wij zijn niet gek hoor. Ook al vragen de baasjes zich dat af en toe zelfs hardop af.
Bewijs?
Wij hebben twee buurkonijnen. Om precies te zijn: aan de ene kant van de tuin een konijnenbuurman en aan de andere kant van de tuin een konijnenbuurvrouw. En die zaten dus zondag net als wij niet in het hok, in het extra stro dat we allemaal hadden gekregen en niet in de luwte uit de wind. Nee hoor. Zijn wij veel te stoer voor! Wij zaten allemaal lekker in de wind en werden langszaam wit :-).
Genieten dus!!!
maandag 21 januari 2013
zondag 6 januari 2013
Oud en nieuw
De baasjes hadden het over oud en nieuw. Voor ons is altijd alles nieuw en nooit oud en we snapten ook niet waar het over ging. We hoorden alleen heel veel lawaai de hele dag dat het 'oud' (?) was en dat werd steeds meer lawaai. Vonden we niet echt fijn.
Gelukkig gingen we allemaal lekker naar binnen in de middag. We waren wel vaker daar binnen geweest (de garage noemen de baasjes het), maar nu rook het er heel erg anders dan anders. We roken 'oliebollen', zeiden de baasjes. We weten niet wat de baasjes met die dingen doen, maar we hopen wel dat wij er nooit iets mee hoeven: bah, wat stinken zeg!
Maar goed, wij zaten lekker in drie ruime kooien in de 'garage', zodat het iets minder lawaaiig voor ons zou zijn. En ook minder rare lichtflitsen; dat is vooral als het donker is niet fijn hoor. Daar schrikken we ook enorm van.
Gelukkig mochten we ook 's avonds nog naar 'muziek' luisteren. Was ook wel lawaai maar de baasjes vonden dat beter lawaai dan dat wat van buiten kwam.
Het heeft wel geholpen 's nachts. Bijna iedereen sliep of sufte lekker toen er heel heel heel erg veel lawaai kwam, alleen Einstein werd wel heel erg bang. Hij mocht op de arm van een baasje mee de woonkamer in. Daar werd hij gelukkig wel wat rustiger van, maar fijn was het zeker niet voor hem.
De volgende dag hebben we lekker rustig aan gedaan. Deden de baasjes ook :-). Het lawaai was wel ongeveer voorbij en we waren blij dat we later die dag weer naar buiten mochten.
's Middags kregen we zelfs complimenten van iemand die er heel veel verstand van heeft en voor wie we heel erg bang zijn: de dierenarts. Nou, dat is wel schrikken hoor! Zit je net een beetje bij te komen van alle avonturen, hoor je ineens een bekende stem. Gelukkig mochten we in onze veilige rennen blijven zitten! En er was niets aan de hand met ons hoor; er was weer iets met die olieballen of oliebollen of zoiets. Die stinkdingen in ieder geval.
Voor iedereen: een goed en gezond nieuw jaar (?) gewenst (moesten we zeggen van de baasjes...) en wie weet: tot ziens/aais!!!
Gelukkig gingen we allemaal lekker naar binnen in de middag. We waren wel vaker daar binnen geweest (de garage noemen de baasjes het), maar nu rook het er heel erg anders dan anders. We roken 'oliebollen', zeiden de baasjes. We weten niet wat de baasjes met die dingen doen, maar we hopen wel dat wij er nooit iets mee hoeven: bah, wat stinken zeg!
Maar goed, wij zaten lekker in drie ruime kooien in de 'garage', zodat het iets minder lawaaiig voor ons zou zijn. En ook minder rare lichtflitsen; dat is vooral als het donker is niet fijn hoor. Daar schrikken we ook enorm van.
Gelukkig mochten we ook 's avonds nog naar 'muziek' luisteren. Was ook wel lawaai maar de baasjes vonden dat beter lawaai dan dat wat van buiten kwam.
Het heeft wel geholpen 's nachts. Bijna iedereen sliep of sufte lekker toen er heel heel heel erg veel lawaai kwam, alleen Einstein werd wel heel erg bang. Hij mocht op de arm van een baasje mee de woonkamer in. Daar werd hij gelukkig wel wat rustiger van, maar fijn was het zeker niet voor hem.
De volgende dag hebben we lekker rustig aan gedaan. Deden de baasjes ook :-). Het lawaai was wel ongeveer voorbij en we waren blij dat we later die dag weer naar buiten mochten.
's Middags kregen we zelfs complimenten van iemand die er heel veel verstand van heeft en voor wie we heel erg bang zijn: de dierenarts. Nou, dat is wel schrikken hoor! Zit je net een beetje bij te komen van alle avonturen, hoor je ineens een bekende stem. Gelukkig mochten we in onze veilige rennen blijven zitten! En er was niets aan de hand met ons hoor; er was weer iets met die olieballen of oliebollen of zoiets. Die stinkdingen in ieder geval.
Voor iedereen: een goed en gezond nieuw jaar (?) gewenst (moesten we zeggen van de baasjes...) en wie weet: tot ziens/aais!!!
Abonneren op:
Posts (Atom)