In de binnenbocht

Is het nog nodig uit te leggen waarom konijnen het met z'n tweeën beter hebben dan alleen? Als ik - Einstein - lekker in de binnenbocht lig bij Jitske, voel ik me veilig, beschut en warm en genieten we allebei.

Nog steeds gezocht: kano!

Voor erg natte dagen zoeken wij nog steeds een zeskonijnskano. Liefst een beetje stevig voor als we per ongeluk onze tanden er in zetten en ook graag stabiel: we zijn niet zo van het wiebelen.

Het stokje was in het water was voor ons de test: als het stokje gaat drijven is het tijd om de kano te pakken.
Het ging net wel/net niet goed (daar zijn we het niet over eens geworden), maar bij gebrek aan kano was het toch niet zo heel belangrijk om te weten of het stokje ging drijven.
Gelukkig duurde de harde regen niet zo heel erg lang. Het water voor ons hok was dus ook zo weer weg. Maar het is wel fijn dat je op elk gewenst moment je hok in en uit zou kunnen natuurlijk.

Steuntje in de rug (?)

Wij konijnen zijn heel erg sociaal. We vechten wel eens, maar dat is natuurlijk ook 'sociaal' gedrag. En we zorgen heel erg goed voor elkaar. We wassen elkaar, houden elkaar lekker warm en nemen het (oké: heel af en toe) voor elkaar op als er iets is.
En: heel belangrijk: we geven elkaar een steuntje in de rug. Volgens de baasjes hebben we die uitdrukking niet helemaal goed begrepen, maar wij vinden het prima om elkaar zó een steuntje in de rug te geven.

Warm? Waar??

Raar hoor. We kunnen ons bijna niets herinneren van gisteren. We lagen allemaal voor pampus, zo ongeveer de hele dag.
Was het warm dan? Hier?? Hmm, zou het daar misschien dan aan hebben gelegen dat we er de hele dag 'niet bij' waren.

Vandaag is het een heel stuk fijner buiten. Lekker weinig zon, niet zo warm en: allemaal schone hokken en rennen! (Onze baas had het dus wel weer warm vanochtend...)

Gisteravond konden wij - de groep van zes - niet eens de fut opbrengen om jaloers te zijn op Einstein en Jitske. Die hebben namelijk nog een béétje bewogen. Ze mochten nog in de grote ren die op het gras staat. Heel goed kijken op de foto: Einstein zit helemaal aan de ene kant en Jitske staat aan de andere kant. (Wij weten niet zo goed wat links en rechts is; geen hand met duim hè?)

Wij zijn er ook nog!

Tjonge jonge, we hebben het zo vaak tegen de baas gezegd: we willen weer wat melden op onze blog! Maar ons baasje was druk met allerlei mensen en dingen en zo kwam onze blog niet aan de beurt...
Gelukkig werden we wel goed verzorgd. Eten, drinken, aandacht, spelen. Een extra 'zonnescherm' bij grote warmte en veel zon. Lekker op het gras in de heel erg grote ren.

Wat hadden we te melden in de afgelopen tijd? Hmmm.... het geheugen van konijnen is voor dit soort dingen niet zo heel erg goed. Wat we wel heel goed onthouden is voor wie en wat we bang zijn, hoe we ons en anderen kunnen wassen en poetsen en wanneer en waar we eten, drinken en snoepjes krijgen.

Even denken dus. Oh ja: het is heel warm geweest natuurlijk. Zo warm, dat we onze waterbakjes helemaal hadden leeggedronken. Maar mooi dat we geen kraan krijgen hè? Dat zou toch veel handiger zijn. Kunnen we misschien ook wel leren om onder de douche te gaan. Dan hoeven we ons zelf en elkaar niet meer te wassen en krijgen we ook niet zo veel haren in onze buiken.

We zijn ook allemaal (zelfs Wally!!) lekker op het gras geweest. Bianca kan echt graven als de beste en ze zag er een keertje helemaal niet meer uit als zichzelf na zo'n graaffeest.
In plaats van haar witte snuitje, witte voorpootjes en witte buik had ze nu een zwart snuitje met zwarte pootjes en een zwarte buik! Ze was heel erg vies van al het zwarte zand waarin ze zich had vermaakt.

De grote sprongen gaan bij ons allemaal inmiddels ook steeds beter. De baasjes hebben het steeds over verspringen. Dat dat wèl mag. Waarschijnlijk willen ze niet dat we gaan hoogspringen denken we. Maar we kunnen toch helemaal niet met zo'n springstok overweg! ((Of kan je ook op een andere manier hoogspringen misschien??))

Het heeft ook een paar keer geregend hier. En wat heel lief was: onze baasjes hebben iedere keer de tafel over het hok van Einstein en Jitske geschoven, zodat zij ook droog naar buiten konden als het zou regenen.
Dat deden de baasjes vooral omdat iedere keer werd gezegd door de 'weermensen' (die maken het weer denken we) dat het heel erg hard zou gaan regenen en misschien wel zou hagelen. Nou, dat kwam hier dus iedere keer niet, gelukkig. Geen kano nodig gehad!

Wally loopt tegenwoordig de hele dag lekker vrij rond in de woonkamer. Af en toe komt hij bij de hordeur kijken naar ons van buiten. Einstein en Jitske kunnen van de buitenkant ook bij die hordeur komen. En heel soms staan ze dan voorzichtig neus aan neus door de hordeur heen te snuffelen.
Wij in de grote ren snappen wel een beetje dat onze baasjes dat 'schattig' vinden. Het ziet er ook wel lief uit.

We hebben gelukkig weer iets van ons kunnen laten horen! De volgende keer wachten we niet zo lang met onze berichten. Als de baas niet wil schrijven doen we het wel zelf!!